Οι Entombed είναι από τα συγκροτήματα που δεν χρειάζονται συστάσεις. Έχουν χαράξει την δικιά τους ιστορία στον χώρο του death metal με δίσκους που χαραχτεί στις μνήμες όλων, ενώ ο LG Petrov (R.I.P.) ήταν από τους πιο χαρισματικούς και αγαπητούς frontmen εκεί έξω. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν πολλά προβλήματα μεταξύ τους με αποκορύφωμα την δημιουργία των Entombed A.D., αλλά αυτό σε καμία περίπτωση αυτό το γεγονός δεν μείωσε την προσφορά όλων στην μουσική που αγαπάμε.
Με αφορμή τα είκοσι πέντε χρόνια από το “DCLXVI”, η Threeman Recordings επανακυκλοφορεί το συγκεκριμένο άλμπουμ, με το re-mastering να έχει γίνει από τον Magnus Lindberg (Cult Οf Luna, The Hellacopters) και πολλές διαφορετικές εκδόσεις, σε CD και βινύλιο, οι οποίες περιέχουν διάφορα καλούδια.
Σε εκείνη την περίοδο (σ.σ.: 1997), βρίσκουμε τους Entombed να έχουν δημιουργήσει μία δικιά τους σχολή και λαμβάνουν την εκτίμηση όλων για τα τρία πρώτα άλμπουμ τους τα οποία είναι το ένα καλύτερο από το άλλο, με αποκορύφωμα το εξαιρετικό προσωπικά αγαπημένο “Wolverine Blues”. Αναπόφευκτα ο δίσκος που θα το διαδεχτεί είναι μία δύσκολη υπόθεση καθώς οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, κάτι που θα επηρεάσει το συγκρότημα και η αναμονή τεσσάρων ετών δεν θα φέρει χαρά στους οπαδούς. Το “DCLXVI” προσπαθεί να εξελίξει ακόμη περισσότερο τον ήχο του προκάτοχου του, αλλά χάνεται η ουσία και το τελικό αποτέλεσμα είναι κομμάτια που δεν μπορούν να συγκριθούν με το παρελθόν και δείχνουν την κούραση και την έλλειψη έμπνευσης.
Από το σύνολο των δεκατεσσάρων κομματιών λίγα είναι τα διασωθέντα με πρώτο και καλύτερο το “Parasight”, που όντως φέρνει στα μεγαλεία του παρελθόντος, και το “Wreckage” που κλείνει τον δίσκο. Τα υπόλοιπα κομμάτια λίγο ή πολύ δεν ενθουσιάζουν ενώ επίσης υπάρχουν αρκετές αναφορές grunge (σ.σ.: “Damn Deal Done”) στοιχεία, ενώ σου δίνεται η εντύπωση πως από το death & roll του προηγούμενου δίσκου, έχει απομείνει μόνο το roll εδώ, κάτι το οποίο εμένα προσωπικά με είχε ξενίσει αρκετά όταν είχα πρώτο-ακούσει τον δίσκο.
Εάν είστε από εκείνους που μετά την αλλαγή στον ήχο που υπήρξε στο “Wolverine Blues” ελπίζατε σε κάτι ακόμη πιο διαφορετικό, τότε ναι, ο δίσκος αυτός είναι για εσάς. Αν είστε σκληροπυρηνικός οπαδός των Σουηδών, και δεν έχετε στην δισκοθήκη σας το συγκεκριμένο άλμπουμ, τότε και πάλι ναι, είναι η κατάλληλη ευκαιρία να επενδύστε. Σε κάθε άλλη περίπτωση ασχοληθείτε με προηγούμενες κυκλοφορίες ή επόμενες (σ.σ.: “Uprising”, “Morning Star” και “Inferno”).
6/10
Βαγγέλης Φαρρής
[email protected]
