Μόνο όσοι είναι πραγματικά ψαγμένοι θα θυμούνται αυτό το μικρό διαμαντάκι του U.S. metal. Και είναι κομματάκι άδικο, καθώς στα early 90’s οι Τεξανοί ASKA έπαιζαν πολύ καλή μουσική. Βασισμένοι στο γνωστό american metal τρίπτυχο του “επικούρα/heavy riffs/τσιρίδα”, κατάφεραν να βγάλουν ένα ομότιτλο ντεμπούτο το 1991 που θεωρείται αριστούργημα από τους φανατικούς οπαδούς αυτού του ιδιώματος, αλλά στη συνέχεια ρουφήχτηκαν από τη γερμανική power metal δίνη που αναβίωνε εκείνη την εποχή. Το “Fire Eater” (έκτος κατά σειρά δίσκος) δε φαίνεται να αλλάζει και πάρα πολλά πράγματα στον ήχο των ASKA, εξαιρώντας βέβαια την πιο γυαλισμένη παραγωγή. Παρόλο που οι νεαρές ηλικίες των μελών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, το album περιέχει κάποιες αρκετά καλές συνθεσούλες που τους δείχνει σε μία σχετική φόρμα. Εννοείται πως οι φωνητικές φθορές είναι παρούσες με την πάροδο του χρόνου, γεγονός που κάνει τους ASKA να χάνουν τη μαγεία του undeground. Και μιας και μεταπηδάμε στα αρνητικά, στο “Fire Eater” συναντάμε και αυξημένη χρήση keyboards που το πιθανότερο είναι να κάνει τους πιο παλιούς να ξινίσουν. Με λίγα λόγια είναι μία κυκλοφορία που ελάχιστη σχέση έχει με το U.S. metal όπως το γνωρίζουμε, καθώς μοναδικές διαχρονικές συνθέσεις του album είναι μόνο η Judas Priest διασκευή (με ελαφρώς “πειραγμένες” ταχύτητες) στο “The Ripper” και το τελευταίο “Eye Of The Serpent” παρέα με το καραγαμάτο riff του. Τελικά αξίζει να ασχοληθείς με τους ASKA; Σίγουρα! Απλά μην ξεκινήσεις απ’ το τέλος προς τα πίσω.
4/10
Χάρης Μπελαδάκης
