Νέα μπάντα/project με επικεφαλή την ιδιαίτερα αγαπητή Amanda Somerville. Ένα τέτοιο γεγονός δε γίνεται να περνάει απαρατήρητο. Ειδικά όταν ήδη έχουμε ακούσει πόσο πολύ έχει εξελιχθεί η φωνή της στην περσινή “Kiske/Somerville” συνεργασία, αλλά και σαν guest στους Avantasia. Οι Trillium δίνουν την ευκαιρία στην Amanda να αναδείξει ακόμα περισσότερο τα φωνητικά της χαρίσματα, αφού σε ντουέτα με τους Tobias Sammet και Michael Kiske το παιχνίδι μοιραζόταν στα δύο, χωρίς να της αφήνει περιθώριο για κάτι παραπάνω. Όλο το “Alloy” ακούγεται εύκολα και αναλύεται ακόμα ευκολότερα, καθώς δεν έχει καμία περίπλοκη σύνθεση ως προς το περιεχόμενό του. Όσοι θυμούνται τους AINA πίσω στο 2003, σίγουρα θα θυμούνται ότι η ξανθιά τραγουδίστρια αρέσκεται στο να μετατρέπει κομμάτια μελωδικού metal σε επικές υπερπαραγωγές. Το ίδιο ακριβώς πράγμα γίνεται και εδώ. Γνωρίζει πως διαθέτει άψογη και κρυστάλλινη φωνή και το εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Είτε σε δυνατά τραγούδια τύπου “Machine Gun”, “Bow To The Ego” και το Jorn Lande-ντουετάκι “Scream It”, είτε σε μπαλάντες (νοσταλγικές και μη) “Utter Descension” και “Slow It Down”, ή ακόμα και σε full μελωδικές γραμμές σαν τα απίστευτα “Mistaken” και “Love Is An Illusion”. Στους Trillium έχει συνεισφέρει και ο “Πολυμήχανος Οδυσσέας” (ή “ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές”, αν θέλετε) της Γερμανίας, Sascha Paeth, ο οποίος έχει αναλάβει σε μέρη κιθάρες, μπάσο, keyboards, αλλά και drums. Αν δε με απατά το μνημονικό μου, αυτή είναι και η πρώτη του ολοκληρωμένη συνεργασία με μη Ευρωπαικό όνομα, αναφερόμενος στους Trillium πάντα σαν “Somerville project”. Νομίζω πως το “Alloy” σίγουρα θα κρίνει -ανάλογα και με την αποδοχή του album από τον κόσμο- σε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό τις επιλογές της Amanda Somerville για τη συνέχεια. Προσωπικά, αυτή η κυκλοφορία κατατάσσει τους Trillium στα ηχηρά female-fronted metal ονόματα του μέλλοντος και ας πρόκειται στην ουσία για ένα project.
8/10
Χάρης Μπελαδάκης
