AlbumsΚριτικές

Chalice of Suffering – Lost Eternally (Transcending Obscurity)

Οι Chalice of Suffering είναι εδώ για να μας οδηγήσουν σε ένα μακρύ ταξίδι μέσα από τη βαθύτατη απελπισία του “Lost Eternally”, το δεύτερο ολοκληρωμένο album του συγκροτήματος. Εχει διάρκεια 62 λεπτά γεμάτα απο την αίσθηση του θανάτου που βασίζεται στην βαριά ατμόσφαιρα που δημιουργούν με την χρήση των πλήκτρων με σκοπό να μας ρίξουν στην κατάθλιψη, που αποτελεί το βασικό στοιχείο των επτά τραγουδιών.

Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2015 στην Minnesota παίζοντας funeral doom metal και σύντομα την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους με τίτλο “For You I Die” το οποίο ήταν ένα αρκετά ικανοποιητικό album στο χώρο του doom/death metal. Το συγκρότημα ασχολείται περισσότερο με τα συναισθήματα και την ατμοσφαίρα μέσα από τα τραγούδια παρά με το βάρος των συνθέσεων. Στο νέο τους δίσκο υπάρχουν και αρκετά guest φωνητικά. Αναλυτικά συμμετέχουν οι  Danny Woe, Demonstealer, Giovanni Antonio Vigliotti και ο Justin Buller εμπλουτίζοντας τις συνθέσεις. Το εξαιρετικό εξώφυλλο είναι μια δημιουργία του Ohrwurm (SLOW). Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 19 Απριλίου μέσω της Transcending Obscurity.

Ο δίσκος ανοίγει με το “In The Mist of Once Was”, ένα αργόσυρτο κομμάτι μέσα από βαριά riffs και με την χρήση των πλήκτρων δημιουργώντας την απαιτούμενη funeral ατμόσφαιρα που ξεχωρίζει ιδιαίτερα με τη χρήση γκάιντας. Στο “Emancipation of Pain” συναντάμε τα guest φωνητικά του Danny Woe μέσα σε έναν πένθιμο ρυθμό. Ακολουθεί το “Forever Winter” με την μακρά ηλεκτρονική εισαγωγή που οδηγείται από την αρχή μέχρι το τέλος με μια προσθήκη βαριάς κιθάρας και ομιλούμενων φωνητικών. Ακόμα και όταν τα φωνητικά είναι death και βραχνά γίνονται εύκολα κατανοητά. Το ομότιτλο κομμάτι “Lost Eternally” με τις κιθάρες και τα synth που ακούγονται αναδικνύει την μαγεία της θλίψης σε μια 9λεπτη σύνθεση. Εδώ επίσης συμμετέχει ο Giovanni Antonio Vigliotti.

Στο πένθιμο “The Hurt” τα σπηλαιώδη death φωνητικά του Justin Buller ακολουθούν τον funeral doom ρυθμό που με τις κιθάρες και τα synthesized χορωδιακά φωνητικά συνυπάρχουν δημιουργώντας το καλύτερο κομμάτι ίσως του δίσκου. Μια στροφή πριν το τέλος είναι το “Miss Me, But Let Me Go” με πολύ όμορφες μελωδίες που προς το τέλος μας προσφέρουν το πιο γρήγορο ρυθμό του δίσκου με τις κιθάρες, τα drums και τα synths να δημιουργούν το τέλειο μείγμα ατμόσφαιρας. Ο δίσκος κλείνει με το “Whispers of Madness” μέσα από επαναλαμβανόμενα riffs της κιθάρας, αιθέρια synths και με τα φωνητικά του McGovern. Το κομμάτι διαθέτει ένα μακρύ ατμοσφαιρικό μεσαίο τμήμα που αγκαλιάζεται από τεράστια riffs.

Το “Lost Eternally” ενσαρκώνει τέλεια τη θλίψη, την μοναξιά και τη ζοφερή πραγματικότητα. Είναι ένα καλοφτιαγμένο album που αποπνέει τα σωστά συναισθήματα. Ένας δίσκος 62 λεπτών αργός, μελετημένος και με πολλές διαφορετικές ιδέες απλωμένες στα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια. Οπαδοί των My Dying Bride, Thergothon και Shape of Despair πιστεύω πως θα μείνουν ικανοποιημένοι. Η θλίψη μπορεί να διαρκέσει για πάντα.

7/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]

RodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X