Δεν νομίζω πως έχει τύχει να κάνω κριτική σε δίσκο που προέρχεται από την Κροατία. Κι όμως, για όλα υπάρχει η πρώτη φορά και στη συγκεκριμένη περίπτωση η πρώτη φορά ακούει στο όνομα Keops, μια μπάντα που μας έρχεται από το Ζάγκρεμπ. Παρόλο που οι Keops υπάρχουν από το 1995, παρακαλώ, η δισκογραφική τους παρουσία είναι πολύ κατώτερη, καθώς σε είκοσι εφτά χρόνια ύπαρξης έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, το πρώτο το Mičetić και το δεύτερο το 2015.
Ύστερα από το άλμπουμ του 2015, υπήρξε μια καινούργια περίοδος σιωπής, κατά τη διάρκεια της οποίας σχεδόν όλη η σύνθεση άλλαξε, αφήνοντας τον κιθαρίστα Bruno Mičetić ως το μοναδικό αρχικό μέλος. Και με αυτή την καινούργια σύνθεση, οι Κροάτες μας παρουσιάζουν την τρίτη τους ολοκληρωμένη δουλειά (την πρώτη στα αγγλικά), με τίτλο “Road to Perdition”.
Το “Road to Perdition” ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Οι συνθέσεις κάνουν λόγο για ένα δυνατό heavy metal δίσκο, με ωραίο δυνατό παίξιμο στα τύμπανα και βαριές κιθάρες, που ταυτόχρονα, όμως, είναι γεμάτος και με μελωδικά στοιχεία, τα οποία αποτελούν και ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του album. Και για να αναδείξουν πλήρως το κομμάτι της μελωδίας, οι Κροάτες καταφεύγουν στη χρήση διαφόρων στοιχείων.
Πέρα από τις μελωδικά riffs και τα σόλο και πέρα από τις μελωδικές γραμμές στα φωνητικά του Zvonimir Špacapan, ο οποίος έχει μια πολύ ωραία και δυνατή φωνή, κάνοντας πολλά τραγούδια να απογειωθούν ακόμη περισσότερα, οι Keops κάνουν εκτεταμένη χρήση πλήκτρων σε αρκετές συνθέσεις και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσαμε κάλλιστα να μιλάμε και για συμφωνικό heavy metal.
Επίσης, σε τραγούδια, όπως τα “Restless Waves” και “My Soul Released”, έχουμε αργές και ατμοσφαιρικές εισαγωγές μονάχα με χρήση ακουστικής κιθάρας, ενώ στο εισαγωγικό κομμάτι στο “Keops” και στο “My Soul Released” (ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του δίσκου), οι μελωδίες της κιθάρας δίνουν έναν ωραίο ανατολίτικο τόνο στη μουσική.
Μιας και αναφέρθηκα στον τραγουδιστή οφείλω να πω πως ο Zvonimir κάνει πραγματικά φοβερή δουλειά, καθώς τραγουδάει με πάθος και εναλλάσσει με ευκολία τα φωνητικά του από δυναμικά σε μελωδικά, ακολουθώντας χωρίς κανένα πρόβλημα τις αλλαγές τις μουσικής, ενώ δεν είναι και λίγες οι φορές που δίνει στη μουσική έναν πολύ ωραίο επικό τόνο.
Πέρα, όμως, από το μελωδικό κομμάτι, η μουσική των Κροατών είναι παράλληλα και αρκετά βαριά και δίνει περίσσιες ευκαιρίες για ένα ωραίο headbanging. Και αυτό οφείλεται, όπως προανέφερα, στο πολύ ωραίο και δυναμικό παίξιμο του Adam Miler, και στο βαρύ παίξιμο των Bruno Mičetić και Branimir Habek στις κιθάρες, αλλά και του Zoran Ernoić στο μπάσο, το οποίο αρκετές φορές είναι ευδιάκριτο.
Πάντως, εκτός από το heavy metal, που είναι το βασικό είδος της μουσικής τους, οι Keops έχουν και μια power metal διάθεση, κάτι που γίνεται ξεκάθαρα αντιληπτό στο τελευταίο τραγούδι, το “Cause of You”, ενώ σε κάποια σημεία κάνουν την εμφάνισή τους και πιο heavy rock στοιχεία, που αποτελούν αναφορά στην πρώιμη hard rock περίοδο της μπάντας, όπως συμβαίνει στο “Restless Waves”.
Παρόλο το γεγονός ότι ο δίσκος διαρκεί κάτι ελάχιστα λιγότερο από σαράντα λεπτά, οι Κροάτες δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το “Road to Perdition” καθαρό από λιγότερο ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Τραγούδια, όπως τα “Restless Waves”, “Trauma” και “Inside my Head”, δεν μοιάζουν να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στο σύνολο του δίσκου και περνάνε κάπως πιο απαρατήρητα σε σχέση με τα υπόλοιπα κομμάτια.
Όμως, ακόμη κι έτσι, το “Road to Perdition” είναι αναμφίβολα ένας δυνατός δίσκος, με στιβαρή παραγωγή και με ωραίες συνθέσεις που συνδυάζουν ωραία την ένταση και τη μελωδία. Και σίγουρα η φωνή του Zvonimir, αλλά και το παθιασμένο παίξιμο των υπόλοιπων μελών, συμβάλλουν τα μέγιστα στο πολύ καλό τελικό αποτέλεσμα. Ένα album που αξίζει να του ρίξετε μια αυτιά, καθώς θα τον ευχαριστηθείτε.
7/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
