Ποτέ μου δεν έχω ακούσει τους Debauchery. Ακόμη περισσότερο, δεν έχω ιδέα τι σκατά είναι αυτό το Debauchery vs Balgeroth Project. Από ότι καταλαβαίνω από το όχι τόσο επεξηγηματικό δελτίο τύπου, είναι ο ίδιος άνθρωπος πίσω και από τις δύο μπάντες, οπότε για εμένα, δεν τίθεται θέμα. Μιλάμε απλά για κάποιο marketing κόλπο. Όχι, δεν το κατακρίνω, ειδικά όταν ενημερώνομαι ότι ο mastermind Thomas Gurrath, έχει χάσει τη δουλειά του, λόγω του όλου image της μπάντας του, Debauchery. Προφανώς, στους Γερμανούς δεν άρεσε ένας δάσκαλος να έχει τέτοιες ενασχολήσεις.
Τέλος πάντων, ο Thomas Gurrath φαίνεται να είναι πολύ παραγωγικός, αφού το “In Der Hölle Spricht Man Deutsch”, είναι ο 15ος δίσκος του (είτε με τους Debauchery, είτε με τους Blood God, είτε με τους Balgeroth – αφήστε το, είναι μπλέξιμο η φάση) σε 15 χρόνια!!! Μου κάνει μεγάλη εντύπωση που δεν έχω ακούσει πριν κάτι από αυτές τις μπάντες, αλλά ο λόγος είναι ξεκάθαρος μετά την ακρόαση του τελευταίου πονήματός του.
Σε ελεύθερη μετάφραση, το “In Der Hölle Spricht Man Deutsch” σημαίνει «στην κόλαση μιλάμε Γερμανικά» και απ’ ότι καταλαβαίνω, αυτό έχει να περάσει ένα αντιναζιστικό μήνυμα. Το δελτίο τύπου, μιλάει για έναν death ‘n’ roll δίσκο, αλλά το μόνο το οποίο μου θυμίζει death metal, είναι τα φωνητικά, που είναι όντως harsh αλλά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν και σαν growls. Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω περισσότερο κλασσικό metal το “In Der Hölle Spricht Man Deutsch”. Η τριάδα Motörhead, Judas Priest και Rammstein είναι όντως κάτι που μπορεί να ακουστεί στο όλο αποτέλεσμα, αλλά μάλλον μπορούν να μπουν και οι Accept στην όλη ισότητα. Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και το τσίρκο των Gwar στην όλη φάση.
Ο δίσκος είναι αρκετά διασκεδαστικός, αλλά σίγουρα δεν θέτει υποψηφιότητα πρωτοτυπίας. Υπάρχει αρκετά μεγάλο εύρος στη μουσική, όπου ξεκινάμε από το σχεδόν καθαρό melo death “Blutgott Blitzkrieg” (“Beasts Of Balgeroth”), περνάμε σε πιο Judas Priest φάσεις με τα “Schlachte Den Teufel” (“Overcome Evil”) και “Mörderkult Der Zerfleischer” (“Slaughtercult Of Carnagers”) έως σε πιο επικές στιγμές με το “Blutmusik” (“Bloodcrushing Heavy Metal”). Τα “Menschenfeind” (“Enemy Of Mankind”) και “Imperator Der Gewalt” (“Overlord Of The Black Ark”), θυμίζουν περισσότερο σε Accept, ενώ τα “Dämonische Schlachtmaschine” (“Dreadnought Demon Engine”) και “Knochenheim” (“Mighty Bone Halls”) που κλείνουν το δίσκο, μπορεί κανείς να πει ότι με το δικό τους τρόπο θυμίζουν τους θεούς Motörhead.
Το project Debauchery vs Balgeroth, απλώς παρουσιάζει ένα διπλό CD, το οποίο περιέχει τους Debauchery με το “In Der Hölle Spricht Man Deutsch” και με όλα τα τραγούδια στα Γερμανικά, ενώ στο δεύτερο CD, οι Balgeroth επανεκτελούν τα ίδια ακριβώς τραγούδια με αγγλικό στίχο. Παρατηρήσατε τους διπλούς τίτλους πιο πάνω, για αυτό το λόγο. Προσωπικά, δεν μου αρέσουν τα Γερμανικά, οπότε άκουσα αρκετά περισσότερο την Αγγλική έκδοση.
Καλή παραγωγή, διασκεδαστικά metal τραγούδια, πιασάρικα riff, τι άλλο μπορεί να θέλει κάποιος; Μα λίγη περισσότερη πρωτοτυπία βρε παιδί μου. Εντάξει, ωραία riff, καλές συνθέσεις, αλλά όχι και τόσο καλές για να μπορέσουν να σε κάνουν να ξεπεράσεις εντελώς την έλλειψη πρωτοτυπίας. Μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχω ακούσει τόσο καιρό τους Debauchery (Blood God, Balgeroth πέστε τους όπως θέλετε). Δεν μπορώ να πω ότι δεν τον διασκέδασα τον δίσκο, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα μου αρέσει το ίδιο μοτίβο και στον επόμενο ή στους παλαιότερους δίσκους. Ίδωμεν…
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
