Ξεκίνησα να γράψω αυτή την κριτική λίγο αφότου επέστρεψα από τη Ρώμη μιας που οι NeverAlone μας έρχονται από την γειτονική Ιταλία… Κάπου εδώ να σημειώσω πως η ιταλική σκηνή δείχνει να προσφέρει μια πληθώρα μουσικών ιδιωμάτων με συγκροτήματα να πατάνε σε όλα τα είδη ακραίας και όχι μόνο σκηνής και να κρατάνε με ευκολία της ισορροπία τους. Κάπου εδώ σκάνε οι Neveralone με το νέο album τους “Same Old Shit“ και την ανάλαφρη punk/core something διάθεση τους… Η ηχογράφηση έγινε στο Zetafactory studios ενώ την παραγωγή ανέλαβαν οι Eddy Cavazza και Giuseppe Bassi (a.k.a. Dualized) από DysFunction. Από το προηγούμενο και πρώτο τους full-length album, “Weapons of Mass Distraction”, οι NeverAlone δείχνουν να έχουν ωριμάσει μουσικά αρκετά. Μια λέξη θα μπορούσα να πω: πιασάρικο, με όλη την έννοια. Είναι από κείνα τα album σε κρατάνε και ας είναι κάπως διάφανα μουσικά. Θυμίζουν αρκετά a day to remember χωρίς όμως να καταλήγουν μια ανούσια κόπια. Θα ‘λεγα πως έχουν αρκετά χαρακτηριστικό ήχο με ατού της μπάντας τα φωνητικά του Alan Silvestri και την αρκετά καλή προφορά του . Σε γενικά πλαίσια πολύ ευχάριστο album με αρκετό μεράκι από την μπάντα και τους παραγωγούς. Ανοίγει σε δυνατό βαθμό την όρεξη για να αναμένει κανείς τα επόμενα βήματά τους.
7/10
Κατερίνα Στασουλάκου
