Πόσο εύκολο είναι άραγε να έχει μια αξιόλογη πορεία ένας μουσικός έξω από το συγκρότημα που έγινε αυτός, ειδικά αν αυτό το συγκρότημα είναι τεράστιου μεγέθους; Οι απόψεις διίστανται και υπάρχουν παραδείγματα που μπορούν να στηρίξουν όλες τις πλευρές. Για να δούμε τι συμβαίνει στην περίπτωση του Tommy.
Ο Tommy DeCarlo λοιπόν είναι ο τραγουδιστής που πήρε το μικρόφωνο των Boston πίσω στο μακρινό 2007. Το να πω ότι ο Tommy έχει μια θαυμάσια φωνή είναι μάλλον ανούσιο και αναμενόμενο. Το “Dancing In The Moonlight” είναι τυπικά η πρώτη του solo δουλειά, αν και πριν μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει έναν ακόμα δίσκο με τους DeCarlo.
Όπως πολλοί θα έχουν υποψιαστεί διαβάζοντας τα παραπάνω το “Dancing In The Moonlight” είναι μια ευχάριστη αναδρομή στα ‘70s και ‘80s και στον ήχο ο έκανε μεγάλο τότε το AOR αλλά και το μελωδικό rock στο σύνολο του. Εδώ ο τραγουδιστής ενώνει τις δυνάμεις του με τους κιθαρίστες David Julian και Martin Jepsen Andersen που κάνουν πολύ καλή δουλειά. Δεν προκαλεί σοκ το ότι συναντάμε στην παραγωγή, στο μπάσο και στα πλήκτρα… ποιόν άλλον παρά τον πανταχού παρόν Alessandro Del Vecchio (Edge Of Forever, Hardline). Πραγματικά απορώ πως αυτός ο άνθρωπος προλαβαίνει όλα τα project που του αναθέτει η Frontiers Music. Τέλος, στα τύμπανα συναντάμε τον Nicholas Papapicco (Toby Hitchcock, Robin McAuley).
Μέσα από το “Dancing In The Moonlight” αναβιώνεται, συνθετικά αλλά και έξυπνα παραγωγικά, αυτός ο ζεστός μελωδικός ήχος του AOR. Χωρίς να μπορώ να πω ότι σαν άλμπουμ είναι κάτι το εντυπωσιακό δεν είναι λίγες οι καλές στιγμές του. Συνθέσεις όπως τα “This Road Will Lead To You” και “Spread Your Wings And Fly” για μένα κάνουν την διαφορά χωρίς όμως να μπορώ να πω ότι οι υπόλοιπες μένουν και πολύ πίσω.
Στο τέλος της ακρόασης πιστεύω ότι το άλμπουμ καταφέρνει τον στόχο του. Χωρίς να πατά στο τρικ της νοσταλγίας (σ.σ.: εντάξει, μπορεί και να πατά λίγο), καταθέτει έναν φόρο τιμής για μια εποχή αρκετά διαφορετική από την τωρινή που ζούμε.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
