Κυρίες και κύριοι, κύριοι και κυρίες, βρίσκομαι στην ευχάριστη (μπορεί και όχι) θέση, να σας παρουσιάσω ξανά την Issa, τη «Βασίλισσα των Πληγωμένων Καρδιών» (a.k.a “Queen Of Broken Hearts”). Για τη Νορβηγή τραγουδίστρια είχαμε μιλήσει και παλιότερα, όταν έβγαλε το “Run With The Pack” και το “Crossfire” αλλά και για όλες σχεδόν τις κυκλοφορίες της. Παλιοί γνώριμοι όπως καταλαβαίνετε, με την εν λόγω καλλιτέχνιδα. Άλλοι συνάδελφοι την εκθείασαν, άλλοι την έριξαν στο μέτριο. Μαντέψτε προς τα που θα πάει τώρα.
Προτού περάσουμε όμως στο παρασύνθημα, ο δίσκος αποτελείται από έντεκα κομμάτια. Η διάρκεια των περισσότερων είναι στα τρία λεπτά αλλά υπάρχουν μερικά που ξεπερνάνε ελάχιστα τα τέσσερα λεπτά, είκοσι δευτερόλεπτα το πολύ δηλαδή. Πάμε τώρα στο βασικό μας θέμα λοιπόν. Αν πω ότι ξετρελάθηκα με όλο αυτό που άκουσα, θα είναι τόσο αληθινό όσο και το ότι ο ήλιος ανατέλλει από τη δύση.
Η φωνή της Issa παρόλο που είναι ωραία, δεν είναι για πολύ ώρα. Τι θέλω να πω με αυτό. Για να το θέσω απλά, λιτά και κατανοητά, είναι κάπως τσιριχτή. Αυτού του είδους οι φωνές, με κουράζουν από ένα σημείο και έπειτα. Μόνο πέντε κομμάτια; Έξι; Τόσα μπορώ να ακούσω, παραπάνω δεν τα αντέχω. Δεν είναι άσχημη η φωνή της, την έχει δουλέψει σε σχέση με τους πρώτους της δίσκους. Υπάρχει εξέλιξη και οφείλω να της την αναγνωρίσω.
Όσον αναφορά τώρα τη μελωδία, είναι η γνωστή και μη εξαιρετέα του μελωδικού heavy rock. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Δουλεμένη σωστά ναι, χιλιοακουσμένη όμως δε. Καημό το έχω να ακούσω μια μπάντα βρε παιδί μου, που να έχει κάνει τόσο πολύ δικό της το είδος που παίζει και ξεχωρίζει για αυτόν ακριβώς το λόγο. Γίνεται ένα διαρκές αναμάσημα των ίδιων μελωδιών που καταντάει βαρετό. Τέλος πάντων, πονεμένη ιστορία αυτή, οπότε ας καταλήξουμε στο ότι δεν είναι άσχημος δίσκος απλά κατατάσσεται στις κυκλοφορίες της σειράς και τίποτα παραπάνω.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
