Οι Helestios είναι ένα σχήμα που δημιουργήθηκε το 2020 και τουλάχιστον αυτοί λένε πως παίζουν ένα μείγμα power και thrash metal, εμένα προσωπικά σαν melodic death μου ακούγονται και έτσι θα τους εκλάβουμε. Αυτός ο δίσκος είναι και το ντεμπούτο τους. Προσπερνάμε τον παιδικό τίτλο για να βρεθούμε σε ένα μουσικό εγχείρημα που δυστυχώς δεν έχει και πολλές διαφορές σε ποιότητα από τον τίτλο του.
Βασικά, για να το θέσω όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται, σκεφτείτε λίγο το melodic death metal και όλα τα χαρακτηριστικά που το έκαναν αυτό που είναι. Εκρηκτικές μελωδίες, στακάτο παίξιμο, κομμάτια που μένουν στο μυαλό, ωραίες παραγωγές, κατάλληλες για το μέσο αυτί. Το ‘χουμε; Ωραία. Πάρτε τώρα όλα αυτά, πετάξτε τα στον κάλαθο των αχρήστων και αντικαταστήστε τα με την…άστεγη εκδοχή τους.
Το αποτέλεσμα είναι περίπου σαν αυτό που ακούμε εδώ. Ίσως και λίγο καλύτερο. Ναι ξέρω, ακούγομαι υπερβολικός, αλλά την ίδια στιγμή δεν βρίσκω κάτι άλλο να πω προκειμένου να γίνω κατανοητός. Αυτό μου έβγαλε ο δίσκος και αυτό γράφω στην τελική. Ακούω μία μπάντα η οποία θέλει τρομερή δουλειά σε κάθε τομέα προκειμένου να πούμε πως έκανε κάτι αξιόλογο. Οι δομές είναι νερωμένες ως εκεί που δεν παίρνει (μάλλον για αυτό έχουν ως ετικέτα το power/thrash) και οι φωνές είναι για γέλια. Για να καταλάβετε επίπεδο, ο δίσκος ξεκινάει με ένα πράγμα σαν μογγολικό λαρυγγισμό. Μιλάμε οι τύποι κάθονται και μας τρολάρουν.
Οι κιθάρες παίζουν ό,τι πιο νερωμένο υπάρχει στο είδος, δηλαδή στην ουσία κάτι σαν πιο γρήγορους Iron Maiden, ενώ ο drummer αν δεν μάθει να παίζει κάτι παραπάνω, τότε πρέπει να βγει επειγόντως για σύνταξη αν θέλει η μπάντα να κάνει κάτι με τη μουσική της. Υπάρχει βέβαια και η επιλογή του να έχουν την μπάντα για χαβαλέ, δεν κρίνω αλλά όταν αντιμετωπίζεις έτσι πρόχειρα τη μουσική σου, τότε να περιμένεις και αντίστοιχου επιπέδου πρόχειρες κριτικές.
3/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
