Ίσως ένα από τα πιο ευχάριστα φετίχ ενός συντάκτη είναι η προσπάθεια να κατατάξει ένα συγκρότημα σε νόρμες έτσι ώστε να δώσει μια εικόνα στον αναγνώστη του πως περίπου ακούγονται (που μπορεί ο ίδιος να το διαπιστώσει σε 30’’ στο youtube, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Είναι λοιπόν πάντα ενδιαφέρον να προσπαθείς να πεις ότι οι “τάδε” ακούγονται σαν “αυτούς” και “αυτούς”.
Ακούγοντας λοιπόν τον τρίτο δίσκο των Floating Worlds έπιασα τον εαυτό μου να προσπαθεί να κατατάξει το υλικό τους με τελική ετυμηγορία κάτι ανάμεσα σε… Royal Hunt και Savatage (θεατρικής περιόδου). Δεν σας χαλάει ε; λοιπόν ναι, προσωπικά πιστεύω ότι το σχήμα έχει αρκετές ομοιότητες σε τεχνοτροπία με τα παραπάνω συγκροτήματα. Το γεγονός βέβαια ότι το “Battleship Oceana” είναι ένας concept δίσκος παίζει τον ρόλο του.
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στα της ιστορίας πίσω από το concept μιας και αυτή είναι η μισή χαρά της ακρόασης του άλμπουμ. Αυτό που θα μοιραστώ μαζί σας είναι πως έχουμε να κάνουμε με ένα καλογραμμένο στιχουργικά υλικό με συνοχή Hollywoodιανων διαστάσεων, με δράμα, ατμόσφαιρα και κάποια περιπέτεια.
Και πάμε στην μουσική. Ο όρος μελωδικό heavy metal κάθετε καλά στα αυτιά μου μιας και οι Floating Worlds δίνουν μεγαλύτερη βάση στην μελωδία και στην ορθή ροή του υλικού παρά στο βάρος του. Έτσι το πιο αμιγώς metal κομμάτι είναι το “Retribution” αλλά πιο χαρακτηριστικό είναι το “Game Of Thrones” και “The Empire of The Media”. Τα πλήκτρα παίζουν σημαντικό ρόλο καθώς επίσης γίνεται και μια κάποια περιορισμένη χρήση οπερατικών φωνητικών (όσο πρέπει).
Ο δίσκος πραγματικά χαϊδεύει τα αυτιά του ακροατή και έπιασα τον εαυτό μου συχνά πυκνά να φέρνω στο νου την γλυκόπικρη γεύση του τιτάνιου “Dead Winter Dead” των Savatage σαν σημείο σύγκρισής. Χαρακτηριστικό της ροής του υλικού είναι το ότι παρά την μεγάλη διάρκεια του, μιλάμε για 70 λεπτά μουσικής, δεν κουράζει σε κανένα σημείο μιας και υπάρχουν τόσες λεπτομέρειες που πραγματικά δίνουν τροφή στον ακροατή για πολύ καιρό.
Για εμένα λοιπόν το “Battleship Oceania” είναι ένα φοβερο concept άλμπουμ που δεν χάνει σε τίποτα όταν το συγκρίνεις με μεγαθήρια του είδους. Δεδομένα μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.
9/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
