Αυτή τη φορά θα μπαρκάρουμε για μακριά και συγκεκριμένα για το Σύδνεϋ της Αυστραλίας, όπου θα συναντήσουμε τη heavy metal μπάντα Temtris. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα γνωστοί πέρα από τα σύνορα της χώρας, οι Temtris σχηματίστηκαν το 2000 παρακαλώ από τον Anthony Roberts και την Genevieve Rodda. Οι δύο μουσικοί γνωρίζονταν από πριν και συγκεκριμένα από τη heavy rock μπάντα Labyrinth, που όταν διαλύθηκε, τους έδωσε την ευκαιρία να ακολουθήσουν μια πιο βαριά πορεία.
Από το πρώτο άλμπουμ του 2003, το “Threshold”, που κυκλοφόρησε σε 100 μόνο αντίτυπα, οι Αυστραλοί έχουν κάνει μεγάλα βήματα, έχοντας κυκλοφορήσει πέντε άλμπουμ και έχοντας μοιραστεί τη σκηνή με μπάντες όπως οι Ensiferum, οι Metal Church και ο Marty Friedman. Φέτος επιστρέφουν με την έκτη κατά σειρά δουλειά τους, ονόματι “Ritual Warfare”.
Μετά την εισαγωγή, θα αλλάξω λίγο τα πράγματα και θα σας πω κάτι που κανονικά θα πήγαινε στο ρεζουμέ της κριτικής αλλά νομίζω ότι ταιριάζει καλύτερα εδώ, ώστε να καταλάβετε αμέσως με το τι έχουμε να κάνουμε. Οι Αυστραλοί δεν μας παρουσιάζουν κάτι που δεν το έχουμε ήδη ξανακούσει πάρα πολλές φορές αλλά έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν δίσκο που περιέχει οχτώ συμπαγή και δυνατά τραγούδια, με τα οποία περνάς παραπάνω από καλά ακούγοντάς τα. Και θα σας πω αμέσως γιατί συμβαίνει αυτό.
Έχουμε δύο βασικά στοιχεία, το heavy και το power, και σε αυτά προσθέτουμε και λίγο thrash. Έχουμε δυναμικές συνθέσεις που ανεξάρτητα από το αν κινούνται σε μέτριες ή γρήγορες ταχύτητες, καταφέρνουν να ακούγονται βαριές και γεμάτες, κυρίως χάρη στα δυνατά τύμπανα, στις βαριές κιθάρες αλλά και στην ωραία παραγωγή που έχει καταφέρει να δώσει έναν πολύ ωραίο συμπαγή ήχο στα κομμάτια. Έχουμε τα φωνητικά της Rodda, που στις έντονες και βαριές στιγμές του δίσκου ακούγονται πραγματικά δυναμικά και απόλυτα ταιριαστά στη μουσική, ενώ στα πιο ήρεμα περάσματα γίνονται όμορφα μελωδικά, δίνοντας μάλιστα έναν πολύ ωραίο επικό τόνο εκεί που χρειάζεται.
Έχουμε οχτώ μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια (το μικρότερο διαρκεί τεσσερισήμισι λεπτά), τα οποία όμως καταφέρνουν να μην κουράσουν καθόλου τον ακροατή. Και έχει και τέσσερις δεξιοτέχνες μουσικούς που εκτελούν με το απαραίτητο πάθος και την απαραίτητη ένταση τις συνθέσεις. Όλα αυτά τα παραπάνω συμβάλουν στο να έχουμε στα χέρια μας έναν πάρα πολύ δυνατό δίσκο, που δεν θα μας απογοητεύσει καθόλου.
Το ανέφερα πριν και το ξαναλέω και τώρα, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Δεν έχουμε να κάνουμε με έναν πρωτοποριακό δίσκο. Δεν θα ακούσετε το “Ritual Warfare” και θα μείνετε με το στόμα ανοιχτό με τις πρωτοτυπίες του. Θα μείνετε όμως ευχαριστημένοι από το τελικό αποτέλεσμα, καθώς οι έμπειροι Αυστραλοί δημιούργησαν έναν συμπαγή δίσκο, χωρίς φλυαρίες που δεν μπορείς παρά να περάσεις καλά ακούγοντάς τον. Δώστε του μια ευκαιρία και θα με θυμηθείτε.
7,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
