Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον τίτλο του δίσκου και θα μπορούσα να προτείνω και το “why should you come back?” σαν εναλλακτικό αλλά θα παραήμουν κακός σε αυτή την περίπτωση. Όπως και να έχει για πάμε να δούμε και τον, όχι και τόσο, νέο δίσκο των Allison.
Οι Allison σαν σχήμα μας έρχονται από την Ελβετία. Έτος ίδρυσης το μακρινό 1986 παρακαλώ! Το συγκρότημα κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ, το “One” το 1993 και το “Wonderland” το 1995. Το 1998 διαλύθηκαν για τους δικούς τους λόγους γράφοντας και αυτοί ένα μικρό κομμάτι από την μουσική ιστορία. Και ερχόμαστε στο 2020 όπου το σχήμα κυκλοφορεί μόνο του τον τρίτο του πλήρη δίσκο του με τίτλο “They Never Come Back”. Πλέον έχουν υπογράψει στην Massacre, που δεν μπορώ να πω ότι φημίζεται για το hard rock της αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα, και επανακυκλοφορούν το άλμπουμ κάτω από την στέγη τους.
Μουσικά το άλμπουμ δεν μπορώ να πω ότι είναι άσχημο! Στο μυαλό μου έφερε την περίοδο των Pink Cream 69 του “Games People Play”. Είναι δηλαδή κάπως σκοτεινό, όχι τόσο γρήγορο και με καλές στιγμές στις κιθάρες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ότι τουλάχιστον προσωπικά στα αυτιά μου, το άλμπουμ παίζει τα καλά του χαρτιά προς το τέλος. Ενώ λοιπόν ανοίγει μάλλον με το αδιάφορο “The River” και συνεχίζει αρκετά υποτονικά ως ένα σημείο κάπου στην μέση ανεβάζει στροφές και ποιότητα. Έτσι κάπου πριν το τέλος ο ακροατής θα ακούσει τα καλύτερα του “Merry–Go–Round” και “Rock High”.
Υπάρχει μια μικρή και διακριτική χρήση πλήκτρων που βοηθάει το τελικό αποτέλεσμα χωρίς να αλλοιώνει το ύφος. Η φωνή της Janet La Rose χωρίς να είναι κάτι το εντυπωσιακό σε γενικές γραμμές δένει καλά με το σύνολο. Ο ήχος είναι αρκετά ζεστός, ειδικά το μπάσο ακούγεται πολύ καθαρά (όπως μου αρέσει).
Το “They Never Come Back” δεν είναι ένα εντυπωσιακό άλμπουμ μου δίνει όμως την αίσθηση ότι θέλει τον χρόνο του. Έχω την αίσθηση ότι αν το ακούσω μετά από κάποιο διάστημα θα το εκτιμήσω περισσότερο. Εξάλλου αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Μέχρι τότε όμως…
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
