Πραγματικά με αυτή τη μπάντα δε γίνεται να μη γελάσεις μέχρι δακρύων, γιατί πολύ απλά, για όσους ακούμε death metal δε γίνεται να μη μας φανεί ξεκαρδιστική η παρωδία γνωστών δίσκων και κομματιών του είδους με… μαριχουάνα. Σε αυτό το δίσκο λοιπόν, οι αμερικανοί κάνουν πλάκα με το “None So Vile” των Cryptopsy, ενώ οι στιγμές που πραγματικά με έπιασαν αναφιλητά από τα γέλια είναι πάμπολλες αλλά νομίζω πως εκεί που γονάτισα είναι στο “Conquerors Of Chronageddon” που κερδίζει στο χαλαρό βραβείο για καλύτερο τίτλο τραγουδιού της χρονιάς (παρωδία του “Conquerors Of Armageddon” των Krisiun).
Προσοχή όμως. Αυτό που ξεχωρίζει τους Cannabis Corpse σε σχέση με τους υπόλοιπους που κάνουν χαβαλέ στη μουσική τους, είναι ότι οι πρώτοι παίρνουν τη διαδικασία της σύνθεσης 100% σοβαρά, αντί να επιδιώκουν διαρκώς να σπάνε πλάκα. Και για αυτό ακριβώς δεν πρέπει να διαφύγουν της προσοχής σας. Και πράγματι, όσο αστείοι είναι οι στίχοι τους, άλλο τόσο πλούσια και με πράγματα να πει είναι η μουσική τους. Εδώ ακούμε death metal old school κοπής, με περίσσεια όμως έμπνευση και με διάθεση για καινοτόμα πράγματα χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως η μπάντα παίζει μοντέρνα.
Το τεχνικό επίπεδο είναι αδιαμφισβήτητα ψηλά, ακόμα πιο ψηλά από το προηγούμενο άλμπουμ (Left Hand Pass-πεθαίνω) και σε γενικές γραμμές, είναι φανερό τόσο από τους τίτλους των τραγουδιών, όσο και από τη μουσική ότι η μπάντα έχει μεγάλη ποικιλία ακουσμάτων καθώς αυτό αποτυπώνεται στις συνθέσεις, κάνοντας δύσκολη τη διαδικασία ακριβούς περιγραφής του ύφους τους. Αν μπορούσα να το περιγράψω πάντως, θα έλεγα πως ακούγεται σαν 15 κλασσικές μπάντες του είδους να τζάμαραν στο ίδιο στούντιο μετά από γερές τζούρες χόρτου. Και νομίζω πως αυτή την περιγραφή θα τη γούσταραν και οι ίδιοι οι Cannabis Corpse.
8/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
