Επιτέλους ο αγαπημένος μου αρχισυντάκτης μου εμπιστεύτηκε και μια κυκλοφορία η οποία είναι μέσα στα αγαπημένα μου είδη. Οι Chugger κατάγονται από τη Σουηδία και το Gothenburg, οπότε δεν χρειάζεται και πολύ να σκεφτεί κάποιος σε ποιο είδος μουσικής πρέπει να τους κατατάξει. Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται ως groove death metal, αλλά ο πρώτος τους δίσκος “Human Plague”, είναι σίγουρα κάτι παραπάνω από αυτό. Σίγουρα η κοινή συνισταμένη και των 10 τραγουδιών είναι το grooveάρισμα, αλλά ως μια κλασσική Σουηδική μπάντα, δεν μπορεί να μην έχει και αρκετά μελωδικά στοιχεία μέσα στη μουσική της. Οπότε, μπορείτε να φανταστείτε τις κύριες επιρροές τους να είναι οι Dark Tranquility (της περιόδου “Projector”), οι Arch Enemy,οι In Flames και λιγότερο οι At The Gates. Το κακό με το δίσκο είναι ότι είναι η πρώτη δισκογραφική προσπάθεια των Chugger, με αποτέλεσμα να μην έχουν αποκτήσει προσωπικό ήχο ακόμη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αρκετά καλά κομμάτια, ειδικά όταν η μπάντα πάει σε πιο σκληρές και groove περιοχές. Τρανό παράδειγμα το “Feed The Fire” το οποίο κυριολεκτικά σε στέλνει για head banging με τον πωρωτικό του ρυθμό, το βαρύ riff του και το καταπληκτικό ρεφρέν του. Σχεδόν στα ίδια επίπεδα και το opener “The Grid” αλλά και το “Cut Out From Hell”. Όταν όμως οι Chugger προσπαθούν να εντάξουν τα μελωδικά στοιχεία, ειδικά με τις κιθάρες στη μουσική τους, κάπου χάνουν το στοίχημα, με ιδέες που έχουν παιχτεί αρκετές φορές στο παρελθόν και από άλλους αλλά και από τους ίδιους. Υπάρχει δηλαδή μια αίσθηση επανάληψης σε όλο το δίσκο, ειδικά στα μελωδικά στοιχεία. Σε καμία περίπτωση βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι κομμάτια σαν τo “ Endgame”, “ Virus” ή και το ομώνυμο “ Human Plague” δεν είναι άξια να τα ακούσει κάποιος. Οι Chugger έχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης στο συνθετικό τομέα. Είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα μας δώσουν κάτι πολύ καλό, προς το παρόν όμως το “Human Plague” θα ακουστεί για λίγο και θα ξεχαστεί. Η μπάντα είναι σε πολύ καλά τεχνικά επίπεδα, με αιχμή του δόρατος τον τραγουδιστή David Dahl, ο οποίος με μεγάλη ευκολία αλλάζει χροιές ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε κομματιού, αλλά και με τους δύο κιθαρίστες, Robert Bjärmyr και David Pergament, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις ανεβάζουν το metal θερμόμετρο του δίσκου. Ούτε άσχημο αλλά ούτε και τίποτε το τρομερό, σίγουρα οι οπαδοί του Σουηδικού death metal, θα βρουν κάποια τραγούδια που θα τους αφήσουν καλές εντυπώσεις, αλλά μέχρι εκεί. Περιμένουμε κάτι πολύ καλύτερο από του Chugger στο μέλλον.
6/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
