Αν και το είδος των Γάλλων Abysse περιγράφεται συνήθως με πολλές λέξεις (‘post-instrumental-progressive-heavy-psychedelic metal’), εγώ θα το περιέγραφα με μία: ‘hypnotic’! Αν και το ντεμπούτο άλμπουμ τους, ‘En(d)grave’, απολαμβάνει ήδη μεγάλης αναγνώρισης, έχοντας χαρακτηριστεί γύρω στις 10 φορές ‘άλμπουμ του μήνα’, και μάλιστα η μπάντα συμμετείχε στο Hellfest με ονόματα όπως Guns n’ Roses και Ozzy Osbourne, προσωπικά με μεγάλη δυσκολία κατάφερα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά τα 45 λεπτά της συνολικής του διάρκειας. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί, από το πρώτο κιόλας κομμάτι… Κατ’ αρχάς, είναι όλο instrumental, πράγμα που δε θα μ’ ενοχλούσε καθόλου αν οι συνθέσεις ήταν λιγότερο μονότονες και ανιαρές… Για την ακρίβεια το αντιμετώπισα ως ενιαίο κομμάτι. Δεν είχε καμία απολύτως μελωδικότητα, τίποτα το αξιομνημόνευτο. Μόνο heavy κιθάρες (ηχόχρωμα μηδέν, δηλαδή) να παίζουν σε εκνευριστική συμφωνία με τον μονότονο- slow motion like ρυθμό των τυμπάνων, ακόμα πιο μονότονα riffάκια που σε κάνουν να νυστάζεις στο 2λεπτο, έστω κι αν ρέει στο αίμα σου όλη η καφεΐνη του σύμπαντος. Επιπλέον, ο λόγος που δε θα το χαρακτήριζα ‘psychedelic’ είναι πως του λείπει αυτή η αίσθηση απομάκρυνσης από την πραγματικότητα/ εναλλακτικής κατάστασης συνείδησης που σου αφήνει το συγκεκριμένο είδος. Φυσικά γι αυτό προοριζόταν, αλλά κατέληξε να προκαλεί χασμουρητά! Το μόνο θετικό που εντόπισα, ήταν η καθαρή παραγωγή του. Δε λέω, σε κάποιους άρεσε (ίσως να προκαλεί επίσης και ευχάριστα όνειρα, θα το μάθουμε σύντομα), μπορεί κάποια στιγμή η εν λόγω κριτική ν’ αποδειχθεί άδικη, και να ευθύνεται η μη εξοικείωσή μου με το είδος… Όπως και να ‘χει, δεν το προτείνω, εκτός αν υποφέρετε από αϋπνίες. Να είστε σε κλινική κατάσταση, όμως…
4.5/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
