Ομολογουμένως, αν και υπάρχουν αξιόλογες μπάντες εκεί έξω που τα πάνε περίφημα παίζοντας 70s hard rock όπως οι Wytch Hazel, οι The Answer, οι Hellacopters και άλλοι, κάτι τόσο καλό και αξιόλογο από rock είχαμε καιρό να ακούσουμε. Για το ντεμπούτο τους full-length, οι Γάλλοι Komodor, μετά το ομώνυμο EP του 2019 (ηχογραφημένο στη Σουηδία με τους Blues Pills) αποφάσισαν να αγοράσουν μερικά παλιά μηχανήματα ήχου και μικρόφωνα, προκειμένου να το δημιουργήσουν όπως πρέπει στην πατρίδα τους, τη Βρετάνη.
Έτσι το ηχογράφησαν ψηφιακά και το μιξάρισαν αναλογικά οι ίδιοι στο σπίτι τους, στο Saint-Divy. Το mastering έγινε στο Detroit του Michigan από τον παραγωγό Jim Diamond (White Stripes, The Sonics, The Fleshtones, Left Lane Cruiser). Βουτηγμένο στο rock των 70s όσο δεν πάει, είναι λες και ακούς κάποια μπάντα βγαλμένη από εκείνη την εποχή. Εξάλλου δεν πρέπει να υπάρχουν και πολλά σχήματα που να παίζουν σε αυτό το στυλ, ενώ οι επιρροές τους φαίνονται ξεκάθαρα και παραπέμπουν σε μπάντες όπως οι Sweet, Slade, Grand Funk Railroad, T-Rex, Fleetwood Mac, Jefferson Airplane.
Έχουμε μια μουσική αναβίωση με αρκετή ενέργεια, vintage πνεύμα εμπνευσμένο από garage, blues και psychedelic rock, με το κουαρτέτο να δείχνει ιδιαίτερα σίγουρο για τον εαυτό του, προσφέροντας μας ένα τριπάκι στον ψυχεδελικό τους κόσμο. Διπλές κιθάρες και με πολλή δουλειά στα φωνητικά, τα κομμάτια των Komodor σου καρφώνονται στο μυαλό και δε λένε να φύγουν. Άρεσαν και ξεχώρισαν τα “Just An Escape”, “Washing Machine”, “Moondrag”, “Nasty Habits”, “Mamacita”, δείχνοντας την κλάση τους.
Θα μπορούσε να μην ήταν τόσο έντονη η χρήση φυσαρμόνικας στο “Believe It” που μας πήρε τα αυτιά και να είναι η μόνη ένσταση για αυτόν το δίσκο. Κατά τ’ άλλα, η μπάντα φαίνεται να το διασκεδάζει βγάζοντας ένα έντονο αίσθημα χαράς όταν ακούς τα τραγούδια τους, με τα περισσότερα από αυτά να φαίνεται ότι είναι ζωντανά ηχογραφημένα.
7/10
Γιώργος Αθανασίου
athargos@gmail.gr
