[Option A]
Ακολουθώντας το ρεύμα των τελευταίων ετών για επανεκτελέσεις και re-works κλασσικών κομματιών και δίσκων οι γερμανοί thrashers Destruction κυκλοφορούν από τη Nuclear Blast το “Thrash Anthems II”. Πρόκειται για μια δουλειά που περιέχει νέες ηχογραφήσεις κομματιών επιλεγμένα από τις πρώτες τους δουλειές έως και το “Cracked Brain” του 1990.
Μετά το επιτυχημένο εμπορικά “Thrash Anthems” του 2007, και τα studio albums που ακολούθησαν, η Nuclear Blast δεν είδε με καλό μάτι την κυκλοφορία ενός ακόμη εγχειρήματος σαν το “Thrash Anthems II”. Όταν όμως η μπάντα στράφηκε στη πλατφόρμα Pledge Music που προσφέρει απευθείας δικτύωση με τους θαυμαστές, και βλέποντας την ανταπόκριση του κόσμου, η Nuclear Blast άλλαξε στάση και τελικά το “Thrash Anthems II” είναι πλέον γεγονός. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα Little Creek Studios στην Ελβετία με παραγωγό V.O. Pulver που έχει αναλάβει την παραγωγή των στούντιο άλμπουμ τους από το “Metal Discharge” και μετά.
Το “Thrash Anthems II” περιλαμβάνει 11 κομμάτια στα οποία η μοντέρνα οπτική στην παραγωγή και την ηχογράφηση, ανέδειξε πραγματικά τα κομμάτια της μπάντας χωρίς κατά τη γνώμη μου να χάσουν στο ελάχιστο την ενέργεια και την επιθετικότητα που χαρακτηρίζει τη μπάντα αλλά και ολόκληρο το είδος του thrash metal. Η μίξη των κομματιών είναι απόλυτα ισορροπημένη και οι Destruction φαίνεται να είναι σε πολύ καλή φόρμα.
Το “Thrash Anthems II” είναι ένας 100% thrash δίσκος με σωστό ήχο και φυσικά την αντίστοιχη θεματική, όσον αφορά τους στίχους, που περιμένει κανείς από το είδος. Σίγουρα το προτιμώ από τις αυθεντικές εκτελέσεις μια και δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από αυτές, μάλιστα έχει εξαιρετικό ήχο, είναι καλοπαιγμένο, έχει σούπερ κιθάρες, , και η φωνή του Schmier στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Αν και όλο το άλμπουμ είναι fun-to-listen (δε θα σταθώ στους στίχους οι οποίοι είναι επιεικώς αφελείς και προσχηματικοί) θα ξεχωρίσω τα “Frontbeast”, “Satan’s Vengeance” και το “Confused Mind”. Ειδικά τα δύο πρώτα που η παραγωγή του 1984 αλλά και η εκτελεστική τους ποιότητα ήταν πολύ μέτρια, και το “Confused Mind” σαν ένα αγαπημένο μου classic thrash διαμάντι.
7.5/10
Γιώργος Αβραμίδης
gavramid@gmail.com
————————————————————————————
[Option B]
Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Destruction αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το “Thrash Anthems”, μια συλλογή των καλύτερων, πιο δυνατών κομματιών του συγκροτήματος, στην μέχρι τότε πορεία τους, ηχογραφώντας τα ξανά, έτσι ώστε να τα προσαρμόσουν στον ήχο της νέας εποχής, με μια δυνατή, μοντέρνα, γυαλισμένη παραγωγή η οποία δεν θα είχε τίποτε να ζηλέψει από όλες όσες κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια.
Πολύ καλή κίνηση αν σκεφτούμε πως η “μουσική τεχνολογία”, ο εξοπλισμός, οι συνθήκες ηχογράφησης και ο ήχος που έρχεται και γαργαλάει τα αφτιά μας, έχουν αλλάξει κατά πολύ από το 1985 μέχρι σήμερα και συνεχώς αλλάζουν φέρνοντας κάθε χρόνο και κάτι καινούριο με αποτέλεσμα οι μουσικόφιλοι, κυρίως οι νεότεροι ηλικιακά, να είναι πιο απαιτητικοί και σκληροί κριτές πολλές φορές.
Μ’ αυτόν τον τρόπο οι Destruction σίγουρα κατάφεραν να προσελκύσουν και γιατί όχι να δημιουργήσουν ακόμη περισσότερους οπαδούς thrashers μαθαίνοντας στους νεότερους “ιστορία”, που ίσως και να είναι βαρετό γι’ αυτούς κατά κάποιο τρόπο γιατί ok… Κάποιοι από εμάς μεγαλώσαμε ακούγοντας μουσική από μισομασημένες σάπιες κασσέτες… Και δεν το κρύβω ακόμη μου αρέσει… Είχε κι αυτό την μαγεία του, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε τις ίδιες απαιτήσεις από την νέα γενιά εν έτη 2018.
Η πρώτη προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία κι έτσι οι Destruction μετά από μια δεκαετία αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν την δεύτερη συλλογή “Thrash Anthems II”. Εδώ βρέθηκαν αντιμέτωποι με την Nuclear Blast, καθώς η εταιρία δεν θεώρησε πως έπρεπε να στηρίξει αυτήν την προσπάθεια. Παρόλα αυτά όμως το συγκρότημα δεν τα έβαλε κάτω και μέσω της Pledge Music συγκέντρωσε τα απαιτούμενα για την παραγωγή ,αφού είχε την στήριξη των οπαδών του, παλιών και νέων, ανταμείβοντας τους με το να συμμετέχουν στην επιλογή των κομματιών και αυτοί με την σειρά τους να κάνουν το καλύτερο και με επιλογές όπως “Βlack Mass”, “Frontbeast”, “The Ritual”, “Black Death”, “Satan’s Venegance”.
H ουσία είναι πως οι Destruction μ’ αυτόν τον τρόπο κατάφεραν δικαίως ν’ αποδείξουν πόσο μεγάλη μπάντα είναι, καθώς δεν πούλησαν ποτέ το πιστό σκληροπυρηνικό κοινό τους, δεν άλλαξαν ποτέ, έμειναν έφηβοι, αμετανόητοι thrashers και κατάφεραν να βάλουν τα ‘’γυαλιά’’ σε εταιρίες, λογιστές, γραφειάδες και το κακό συναπάντημα. Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά…
8/10
Δημήτρης Γκουτζιαμάνης
[email protected]
