Κάπου έχω χάσει την μπάλα με τις πόσες μορφές MSG υπάρχουν. Ρε Μιχάλη (Schenker) την παλεύεις καθόλου την φάση; Τι και αν έβγαλε τις προηγούμενες δουλειές του κάτω από τον τίτλο Michael Schenker Fest; Αυτός ο δίσκος βγαίνει κάτω από τον τίτλο MSG (το MSG σε παρένθεση παρακαλώ, βρομάει νομικό θέμα εδώ) γιατί κατά τα λεγόμενα του κιθαρίστα ήθελε να επιστρέψει στις ρίζες του. Γιατί ας πούμε με τους Fest έπαιζε συμφωνικό grind. Καθόλου σοβαρά πράγματα αυτά τα οποία όμως ευτυχώς λίγο έχουν να κάνουν με την μουσική αυτή καθαυτή.
Για το “Immortal” θα μπορούσα να πάρω αυτούσια την παρουσίαση του “Resurrection” που είχα κάνει πίσω στο 2018 απλά αλλάζοντας μόνο τίτλους κομματιών και ναι πιστέψτε με, αυτό είναι καλό. Ο Μιχάλης εδώ πάλι πλαισιώνεται από φοβερούς μουσικούς. Στα φωνητικά μόνο να αναφέρω τους Joe Lynn Turner (θέλει και συστάσεις;), Ralf Scheppers (Primal Fear) και Ronnie Rommero (τραγουδά στα 3/4 της μουσικής σκηνής ασχέτου είδους), Michael Voss…α και σαν guest αναφέρονται οι Gary Barden, Doogie White, Robin McAuley…ε, καταλαβαίνετε περίπου τι γίνεται.
Το “Immortal” λοιπόν είναι απολαυστικό. Σε σχέση με άλλους κιθαρίστες της γενιάς του, ο Schenker δεν φαίνεται να βάζει ακόμα νερό στο κρασί του και επιμένει σε έναν πολύ σκληρό ήχο και αυτό φυσικά δεν μας χαλάει καθόλου. Το album είναι περισσότερο heavy και λιγότερο rock. Τίποτα το κακό και σε αυτό. Μπορεί το εναρκτήριο “Driller To Kill” να ηχεί κάπως γενικό (και να είναι ίσως και από τις πιο αδύναμες στιγμές του album) όμως η συνέχεια είναι πραγματικά δυνατή.
Κομματάρες όπως το “Knight Of The Dead”, το πιασάρικο “The Queen Of Thorn And Roses”, το φοβερό “Sangria Morte” αλλά και το “In Search Of Peace Of Mind” που κλείνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το album, δεν μπορεί να αφήσουν κανέναν ακροατή αδιάφορο. Σαν album είναι καλογραμμένο από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν περίμενα δηλαδή και τίποτα λιγότερο από αυτόν τον καλλιτέχνη. Επενδύστε άφοβα.
8/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
