Με αυτή τη μπάντα βρίσκομαι στην κατάσταση “Γιατί Χριστέ μου σε μένα;” και όχι επειδή τους μισώ, ή οτιδήποτε. Αλλά επειδή δεν μπορώ να καταλάβω με τι λογική βγάζεις κομμάτια, και δίσκο που είναι ολόιδια – ανάθεμα με – με ό,τι έπαιζες και 700 χρόνια πριν. Τέλος πάντων, κρατώντας τον εαυτό μου, επιστρέφω στα ίσα μου και στην αντικειμενικότητά μου. Μελωδίες κλασσικού τύπου στις φωνές (ένας πάει σε όλες τις metalcore μπάντες και τα ηχογραφεί, δεν εξηγείται αλλιώς..), και riff που φέτος συγκεκριμένα το έχω ακούσει ίσα με 300 φορές. Ωστόσο η διαφορά είναι πως οι We Came As Romans, αποφάσισαν να μας χαρίσουν μια core εμπειρία χωρίς προηγούμενο με ένα κομμάτι σαν το “I Survive”. Ηλεκτρονικά στοιχεία που μετά μπαίνουν και growl και γίνεται, έτσι, πιο βαρύ. Άνετα το κομμάτι με ένα μικρό mix θα έπαιζε στο Dream City… Τέλος πάντων. Εντάξει, πάλι καλά που το “Ghosts” ξεκίνησε πιο βαρύ και επιθετικό γιατί ήμουν ένα βήμα πριν τη νευρική κρίση. Ομολογώ πως για το είδος του είναι αρκετά καλά και έχω κάμποσους γνωστούς που θα πετούσαν τη σκούφια τους να το ακούσουν και live. Γενικά οι ιδέες που υπάρχουν μέσα (βλ. ατμόσφαιρες, πλήκτρα, ηλεκτρονική μουσική) είναι ωραίες. Και οι μελωδίες φτάνουν (θες δε θες) να σου φτιάχνουν τη διάθεση. Το “Present, Future And Past” ήταν επίσης κάμποσο βαρύ (σε σχέση με τα άλλα πάντα) και με groove που σε έκανε αναμφισβήτητα να χτυπιέσαι. Μετά το 4ο-5ο κομμάτι και όταν πλέον είχα συνηθίσει τον όλο τρόπο έκφρασής τους, άρχισα να ευχαριστιέμαι τα κομμάτια. Δεν ξέρω αν θα ξανάκουγα το άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος (μάλλον όχι..) αλλά είναι κάποιες συνθέσεις που ξεχώρισα και συμπάθησα. Μόνο τα «οοοο» με χάλασαν.. δηλαδή, και ίσως και μερικά τύπου dubstep σημειάκια.. αλλά, αυτά είναι δικά μου σκαλώματα. Σε τελική ανάλυση καλή αμερικανιά, αν γουστάρει κάποιος τέτοια. Σίγουρα θα κάνει επιτυχία στα γυμνάσια και λύκεια! Έχει πολύ συναίσθημα μέσα…
7/10
Ντένια Παλαιολόγου
