Οι Threat Signal η αλήθεια είναι ότι δεν τους είχα ξανακούσει και διαβάζοντας το έντυπο τύπου σε ένα βαθμό εντυπωσιάστηκα μιας και έχουν κερδίσει ένα καναδικό βραβείο σαν καλύτερος δίσκος του έτους στο “Under Reprisal”του 2006 και γενικά τους παρουσιάζονται σαν ένα υπέρ γκρουπ στο χώρο του thrash με τεχνικά στοιχεία και μελωδικότητα.
Συγνώμη αλλά αυτό το αποτέλεσμα αγνοώντας τους τρεις προηγούμενους δίσκους δεν έχει καμία σχέση με το thrash! Μοντέρνο metal ΄ξ ποιο σωστά αυτό που πλέον ονομάζουν metalcore, χωρίς συναίσθημα κουραστικό από την υποτιθέμενη τεχνικότητα με εναλλαγές φωνητικών από μελωδικά σε “προσπαθώ να τραγουδήσω death” και συνθέσεις που περνάνε αδιάφορες.
Ίσως να μην είναι το ποιο κατάλληλο άτομο να το κρίνει αλλά όπως έχω πει στο παρελθόν εκεί είναι η μαγκιά, να σε προσελκύσει, να σε πάρει ένας δίσκος μαζί του ή έστω πολύ απλά να αναγνωρίσεις την αξία του. Τώρα όσο αφορά το thrash τίτλο που τους δίνει το έντυπο της εταιρίας δεν έχουν καμία σχέση. Συγχύστηκα πάω να ακούσω Razor, κάτι άλλο καναδικό…
4/10
Δημητρης Εμμανουηλ
[email protected]
————————————————————————————-
Θυμάμαι κάποτε που όταν μιλούσαμε για τον Καναδά και το heavy metal, η μόνη μπάντα στην οποία μπορούσαμε να αναφερθούμε, ήταν οι Anihhilator. Τα πράγματα προφανώς έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό και οι μπάντες από τον Καναδά έχουν αρχίσει και κυκλοφορούν άκρως ενδιαφέροντα πράγματα. Και εδώ έρχονται από το Οντάριο οι Threat Signal να με ταλαιπωρήσουν με το “Disconnect” και για το τι πρέπει να γράψω.
Γιατί να με ταλαιπωρήσουν; Απλό, οι Threat Signal κάπου είχαν χάσει το βηματισμό τους με τις δυο προηγούμενες κυκλοφορίες. Έρχονται λοιπόν μετά από 6 χρόνια σχεδόν μετά την κυκλοφορία του “Threat Signal” να βροντοφωνάξουν, εδώ είμαστε και σας παίρνουμε τα κεφάλια. Πραγματικά, νομίζω ότι ψάχνω να δω αν ακόμη υπάρχει ‘το κατώτερο τμήμα του στεατοπυγικού μου συστήματος’ (κλεμμένο από Ζουράρι) μόλις ακούω τα πρώτα riff του “Elimination Process”. Απλά όμορφα και ωραία, οι Threat Signal με αυτό το κομμάτι επιστρέφουν στις ρίζες του “Under Reprisal” με τα κοφτερά riff και τις τρομερές μελωδίες τους.
Το κακό είναι ότι ενθουσιάστηκα πολύ και δεν παρουσίασα την μπάντα. Οι Threat Signal είναι μια μπάντα που σαν βάση της μπορεί να έχει το hardcore αλλά δεν έχει πρόβλημα να αναμίξει πολλά και διάφορα πράγματα στη μουσική της. Κάποιος μπορεί να ακούσει στη μουσική τους από industrial μέχρι και Σουηδικό μελωδικό death metal αλλά μέχρι και Limp Bizkit αλλά σίγουρα και Killswitch Engage. Κάτι που για να μην ακουστεί “αχταρμάς”, σίγουρα πρέπει να έχεις όρεξη και ταλέντο για να το κάνεις. Η μεγαλύτερη μαγκιά όμως των Threat Signal είναι τα progressiveστοιχεία που έχουν πλέον εντάξει και είναι ολοφάνερα στη μουσική τους πλέον. Δεν θα πρέπει να παραλείψω την σχέση του τραγουδιστή Jon Howard με την Ελλάδα, αφού είναι ο τραγουδιστής των δικών μας SlavEATgod.
Το “Disconnect” περιέχει τα πάντα. Από μελωδικό deathmetalμε πολύ γκρούβα με κομμάτια σαν το “Elimination Process”, μελωδικά τραγούδια μοντέρνου American heavy metal με τα “Falling Apart”, “Nostalgia” και “Walking Alone”, κομμάτια που τα έχει αγγίξει το progressive “Dimensions” και “To Thine Own Self Be True” αλλά και τις τελείως thrashy/hardcore στιγμές όπως το “Exit The Matrix”.
Εκεί που όμως οι Threat Signal δίνουν ρέστα, είναι στα δυο ‘επικά’ κομμάτια του δίσκου. Το “Aura” είναι η πρώτη στιγμή στη οποία η μπάντα δείχνει κάποιες στιγμές ιδιοφυΐας. Απόλυτο songwritingκαι μίξη του Swedish melodic death metal με τον νέο μοντέρνο ήχο και ένα touch από ανατολή στα πλήκτρα. Εμπορικό ρεφρέν και κάποια ατμοσφαιρικά περάσματα δίνουν την γενική εικόνα των Threat Signal. Ακόμη ποιο δυνατό το 10λεπτο “Terminal Maddens”, με μεγαλύτερη βάση στο core, αλλά με τρομερή έμφαση στο death metal και στο prog, βασικά κάνουν μια σύνοψη στο του τι ακριβώς μπορούν να προσφέρουν οι Threat Signal. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το κομμάτι αυτό θα μείνει χαραγμένο στο μυαλό σας αλλά και στον αυχένα σας.
Δεν πρέπει να αμελήσω να μιλήσω για το απίστευτο κιθαριστικό δίδυμο, Travis Montgomery και Matt Perrin, δυο παιδιά που ξέρουν πως να συνεργάζονται και να βγάλουν το καλύτερο από την συνεργασία τους. Ο Perrin με σταθερό χέρι σαν βράχος και ο Montgomery με τα καταπληκτικά του licks, απλά δίνουν το 100%. Η παραγωγή δεν πρέπει να αμεληθεί επίσης, αφού είναι πεντακάθαρη και προσθέτει σε όλο αυτό το αποτέλεσμα.
Το μόνο αρνητικό στο “Disconnect” είναι η μεγάλη διάρκεια του δίσκου. Τα 55 λεπτά, μάλλον έχουν και αρκετές επαναλαμβανόμενες στιγμές. Κάπου δυστυχώς, ενώ ο δίσκος θα μπορούσε να είναι τέλειος, αυτά τα επαναλαμβανόμενα σημεία κάπου με χαλάνε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Threat Signal είναι σε πάρα πολύ καλό δρόμο και πάλι. Ελπίζω να συνεχίσουν σε αυτό το ρυθμό και η επόμενη δουλειά τους να είναι σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο. Το “Disconnect” τουλάχιστον, μου αφήνει αυτή την αύρα.
7.5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
