Η οργή, όπως και κάθε συναίσθημα, έχει διάφορες αποχρώσεις και εκφάνσεις. Δεν είναι πάντα μια μεγάλη, φλεγόμενη έκρηξη ή μια αντίδραση με προκαθορισμένα στάδια που έχουν χαρτογραφηθεί. Μπορεί να είναι υποχθόνια, εσωτερική και εντελώς ψυχρή. Αυτού του είδους την οργή αποδίδει το ντεμπούτο EP των Surut με τον ομώνυμο τίτλο. Οι Φινλανδοί καταπιάνονται με έναν ήχο που ανήκει αξιωματικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αλλά τον κάνουν δικό τους.
Το Δελτίο Τύπου χαρακτηρίζει τη μουσική των πιτσιρικάδων blackened experimental hardcore και παρότι απεχθάνομαι τους μακρόσυρτους, βαρύγδουπους τίτλους σε τέτοιου είδους περιγραφές, τείνω να συμφωνήσω. Τέσσερα χορταστικότατα κομμάτια με την υπογραφή του «πολύ» Dan Swanö στο mastering μας συστήνουν το συγκρότημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Θα ήθελα να αναφερθώ ιδιαίτερα στο “Palo”, γιατί αποτελεί μια αξιοπρόσεκτη επίδειξη των επιδόσεων τους στις μεσαίες ταχύτητες. Συγχρονισμένη με το κλίμα της γενιάς τους, δε θα μπορούσαν να λείπουν οι post-metal αναφορές, με το “Häpeä” να συγκεντρώνει τις περισσότερες. Η blackgaze κατεύθυνση στα φωνητικά θα μπορούσε να ατονήσει μελλοντικά, ο τραγουδιστής Ville είναι πολύ καλός για να περιορίζεται στα πλαίσια της εν λόγω άκρως εκνευριστικής μουσικής μόδας.
Το “Häpeä” αποδεικνύει ότι του ταιριάζουν κι άλλες φόρμες, σε παραπάνω από ικανοποιητικό βαθμό. Συν ότι εδώ μιλάμε για EP που η μονοτονία αυτού του ύφους δεν είναι τόσο πρόβλημα. Σε ένα δίσκο πλήρους διαρκείας όμως, το συγκεκριμένο στυλ φωνητικών θα κούραζε όσο δεν πάει. Η κυκλοφορία συνοδεύεται από ένα εντυπωσιακότατο εξώφυλλο που θυμίζει πίνακα μοντέρνας τέχνης.
Γενικώς, οι Surut έχουν δυνατότητες, τεχνογνωσία και ταλέντο. Αν τα εφαρμόσουν έξυπνα κι απαλλαγούν από ορισμένους μουσικούς καταναγκασμούς που επιβάλλουν οι πρόσφατες τάσεις στον ακραίο ήχο, μπορούν άνετα να φτιάξουν κάτι πολύ καλό μελλοντικά. Αρκεί να εξελιχθούν προς της σωστή κατεύθυνση. Ήδη το υλικό τους διακρίνεται από ιδιαίτερο ύφος και υψηλή ποιότητα. Αναμένουμε την επερχόμενη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους για να βγάλουμε περισσότερα συμπεράσματα λοιπόν. Μέχρι τότε, ρίξτε τους μια…αυτιά.
6,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
