Σε αντίθεση με αρκετούς metalheads που ακούν το όνομα Frontiers και βγάζουν φλύκταινες τρέχοντας πανικόβλητοι, μόλις πιάνω στα χέρια μου κυκλοφορία από αυτή την εταιρία εξαιρουμένων ελαχίστων περιπτώσεων πάντα κάτι καλό με περιμένει (είναι προσωπική άποψη και όχι διαφήμιση του συμπαθέστατου label). Για όσους δεν γνωρίζουν, το ντουέτο υφίσταται από το 1994 με τους Larry King (σ.σ.: καμία σχέση με αυτόν του CNN) στα φωνητικά και τον John Blasucci (σ.σ.: έχει δουλέψει με ονόματα όπως οι Michael Bolton, Celine Dion, ‘N Sync και Richard Marx μεταξύ άλλων). Το “On the Way to Everything” είναι το δεύτερο άλμπουμ των Soleil Moon και διάδοχος του αυτοχρηματοδοτούμενου “Worlds Apart” του 1999, το οποίο περιείχε και το τραγούδι “I’d Die For You”, το οποίο αργότερα διασκευάστηκε από τους Place Vendome του Michael Kiske στο άλμπουμ “Streets of Fire”. Το “Worlds Apart” είχε κάνει μεγάλη αίσθηση με τα “Willingly”, “Never Say Goodbye” και το ομότιτλο να παίζουν ασταμάτητα στο ραδιόφωνο βρίσκοντας τα στις υψηλότερες θέσεις των charts. Στο νέο άλμπουμ παρελαύνει πληθώρα μουσικών όπως οι Michael Thompson, Chris Siebold, Gerey Johnson και Craig Bauer στις κιθάρες, οι Dave Hiltebrandt, Leland Sklar, Richard Patterson και Steven Rodby στο μπάσο και τέλος οι Khari Parker, Tom Hipskind και ο πασίγνωστος Vinnie Colaiuta (σ.σ: οι περισσότεροι metalheads θα τον θυμούνται από το “The System Has Failed” των Megadeth) στα ντραμς. Η μουσική του “On the Way to Everything” είναι ραδιοφωνικό rock/AOR με συνθέσεις που ήρθαν για να μείνουν και να κατακτήσουν τον κάθε ακροατή παίζοντας ασταμάτητα στο μυαλό του. Το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από ένα συγκεκριμένο όραμα για τη μουσική. Κάθε τραγούδι του είναι διαφορετικό σε στυλ αλλά το άλμπουμ σε όλη τη διαδρομή διατηρεί τη συνοχή του με μοναδικό συνδετικό του κρίκο, το μελωδικό rock το οποίο εμπλουτίζεται άλλοτε με blues, hard rock, θεατρικό rock και άλλοτε με soul και pop πινελιές.. Η φωνή και οι ερμηνείες είναι από άλλο πλανήτη με τον Larry King να είναι απλά σ-υ-γ-κ-λ-ο-ν-ι-σ-τ-ι-κ-ό-ς, το άλμπουμ δεν κάνει κοιλιά ούτε δευτερόλεπτο, θες να το ακούς παντού, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στο μπάνιο και να τραγουδάς τα τραγούδια του ξανά και ξανά. Έντεκα τραγούδια (σ.σ.: και τρία ακόμα από το πρώτο άλμπουμ για όσους αποκτήσουν την limited edition) τα οποία θα σκορπίσουν χαμόγελα σε όποιον αφεθεί στο άλμπουμ και είναι ανοιχτόμυαλος, οι σκληροπυρηνικοί μεταλλάδες καλύτερα να μην δοκιμάσουν καν. Άνετα και ωραία, το καλύτερο άλμπουμ στο χώρο για φέτος και φυσικά υποψήφιο για το Top-20. Οι οπαδοί του ιδιώματος επενδύστε με κλειστά τα μάτια.
9/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
