Οι Mannveira, εκ Ισλανδίας ορμώμενοι, ξεκίνησαν ως προσωπικό black metal project ενός κ. Illugi Kristinsson, ο οποίος ναι μεν έπαιζε όλα τα όργανα στο πρώτο τους ΕΡ ονόματι “Von Er Eitur”, ωστόσο αποφάσισε εν τέλει να συγκροτήσει κανονική μπάντα, αρχής γενομένης από το split με τους (κλασικά black/death Καναδούς) Ellorsith – με την πλάστιγγα κατά τη γνώμη μου να γέρνει προς τους δεύτερους. Τώρα λοιπόν, οι πλήρεις, πενταμελείς πλέον Mannveira κυκλοφορούν το πρώτο τους full-length, με το όνομα “Vitahringur”. H κυκλοφορία, αν και πλήρους διάρκειας, μόλις ξεπερνά τη μισή ώρα, με πέντε κομμάτια να την απαρτίζουν συνολικά.
Σε όσους από εσάς, καθώς διαβάζατε την πρώτη πρόταση της παρούσης, σας έμειναν οι λέξεις-κλειδιά «Ισλανδία» και «black metal», είμαι σίγουρος πως υποψιαστήκατε κιόλας σε ποιον τύπο του πολυαγαπημένου μας ιδιώματος κινούνται οι Mannveira. Σας διαβεβαιώ λοιπόν ότι έχετε πέσει απολύτως μέσα, μιας και οι φίλοι μας πατάνε σταθερά στα βήματα των γνωστών συνήθων υπόπτων Misþyrming, Svartidauði και δε συμμαζεύεται, θυμίζοντας στο ύφος περισσότερο τους δεύτερους. Οι Mannveira παίζουν black metal πλήρες δυσαρμονιών, με ασφυκτική ατμόσφαιρα και ουρλιαχτά από τα τρίσβαθα των παγωμένων σπηλιών της Ισλανδίας.
Ειρήσθω εν παρόδω, προτιμούσα τα εφιαλτικά φωνητικά του ΕΡ τους, τα οποία έδειχναν με τον καλύτερο (ή το χειρότερο, όπως προτιμάτε) τρόπο ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην ψυχοσύνθεση του τραγουδιστή. Πλέον, η νέα χροιά στα φωνητικά είναι σε πιο συμβατικές οδούς, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι φιλική στο αυτί του ακροατή. Το δε riffing είναι το κλασικό αγαπημένο, δυσαρμονικές συγχορδίες μπροστά και λασπώδης υποστήριξη στο υπόβαθρο, με ορισμένες καλές ιδέες να ξεχωρίζουν σε σημεία.
Ενώ λοιπόν το “Vitahringur” είναι ένα αξιοπρεπέστατο πόνημα που σίγουρα είναι άψογα εκτελεσμένο, με ιδανική παραγωγή και καλές συνθετικές δομές, του λείπει ξεκάθαρα ο χαρακτήρας που θα το καταστήσει ξεχωριστό και θα το διακρίνει από τα άλλα σχήματα με τον παρεμφερή ήχο. Ο ήχος των Mannveira στήνει το κατάλληλο περιβάλλον για μια άβολη ατμόσφαιρα που δε σε αφήνει με τίποτα σε ησυχία, όλα όμως τα έχεις ξανακούσει και μάλιστα πολλάκις.
6/10
Στέλιος Σπαντίδης
[email protected]
