[Option A:]
Αν δεν απατώμαι το παρόν αποτελεί το 16ο full length δίσκο των αειθαλών Αμερικανών! Ενδιάμεσα έχουν προηγηθεί διάφορα live album, split ep κλπ… Παρά τη μεγάλη και συχνή αλλαγή μελών οι Riot κατάφεραν να διατηρήσουν το στυλ τους, το οποίο αποθέωσε την metal μουσική με το εκπληκτικό “Thundersteel” του 1988, το κορυφαίο δείγμα στην πολυετή καριέρα τους. Μεγάλο πλήγμα υπήρξε αναντίρρητα η απώλεια του βασικού μέλους Mark Reale κάπου το 2012 και για το λόγο αυτό, οι Riot, προσέθεσαν και το “V” στο τέλος του συγκροτήματος.
Τι θα ακούσετε στο “Armor Of Light”; Speed-αριστό metal α-λα Riot με μια ΤΟΥΜΠΑΝΟ παραγωγή! Ειδικά, λάτρεψα τα drums και ο τρόπος που έχουν βγει στην παραγωγή ενώ και όλα τα υπόλοιπα όργανα ακούγονται πεντακάθαρα και ογκώδη. Μερικά πολυφωνικά ρεφραίν εδώ και εκεί, σολο ξυράφια, αυτό όμως που δεν με ξετρέλανε είναι ότι δεν ξεχώρισα κάποιο κομμάτι. Είναι όλα στο ίδιο (καλό) επίπεδο. Λίγο flat καταστάσεις κατά την άποψή μου. Λείπει η συνθετική δεινότητα για την οποία αναφέρομαι συνεχώς… Στους φανατικούς οπαδούς βέβαια αυτά είναι ψιλά γράμματα!
Υπάρχουν βέβαια και στιγμές που ακροβατούν μεταξύ του rip off και της επιρροής, όπως η εισαγωγή του “Burn the Daylight” (σ.σ.: “Man of the Silver Mountain”), ή προς το τέλος του “Angel’s Thunder, Devil’s Reign” (σ.σ.: “Princess of the Dawn”) που εμένα προσωπικά δεν με πειράζουν, αλλά μπορεί να ξενερώσουν κάποιους. Εν ολίγοις, τούμπανο παραγωγή – εκτέλεση, αξιοπρεπή κομμάτια, αλλά μέχρι εκεί. Τέλος, ακούστε οπωσδήποτε το “Heart of a Lion”!
6.5/10
Πολυδεύκης Ανδριαννός
[email protected]
————————————————————————————–
[Option B:]
Απέθαντοι! Πως αλλιώς μπορεί κάποιος να περιγράψει ένα σχήμα το οποίο έχει ζήσει τα ύψη και τα βάθη καθώς και τον θάνατο μέσα στις τάξεις τους; Και όμως, μετά από τόσα χρόνια οι τιτάνες από την Νέα Υόρκη συνεχίζουν ακάθεκτοι. Ούτε καν ο θάνατος του πυρήνα τους Mark Reale πίσω το 2012 δεν ήταν αρκετός να τους σταματήσει. Και τι καλύτερος τρόπος να το επιβεβαιώσουν αυτό με το ολοκαίνουργιο “Armor Of Light” μέσω της τεράστιας Nuclear Blast, το οποίο αποτελεί και διάδοχο του προ τετραετίας “Unleash The Fire”!
Θα πω την αλήθεια ότι τα δείγματα που είχαν δώσει πριν την κυκλοφορία του δίσκου δεν με είχαν ενθουσιάσει. Ειδικά το εναρκτήριο “Victory” μου έμοιαζε εξόφθαλμη κόπια του “The Trooper”, κάτι το οποίο φυσικά δεν είναι και τόσο κακό. Στο σύνολο του όμως ο νέος δίσκος του σχήματος έχει όλα αυτά που χρειάζονται ο κλασσικομεταλάς για να απολαύσει το εσπρε… εεεε την παγωμένη μπύρα του.
Οι ρυθμοί είναι σε γενικές γραμμές καταιγιστικοί. Οι κιθάρες των Mike Flyntz και Nick Lee βάζουν φωτιά με χορταστικά riffs ενώ στα σόλο δεν διστάζουν να ξεσαλώσουν συχνά πυκνά κάτι που φυσικά ήταν και πάντα το σήμα κατατεθέν των Riot. O Todd Michael Hall αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι ήταν μια χρυσή επιλογή όσον αφορά την επιλογή τραγουδιστή μιας και παρότι χτυπάει κορόνες σχεδόν ΠΟΤΕ δεν τσιρίζει! Προσφέρει αρκετά τραγουδιάρικα ρεφραίν για όλους τους φίλους τους να συμμετέχουν στις συναυλίες. Τέλος, το rhythm section της παλιοσειράς Don Van Stavern στο μπάσο και του “νέου” Frank Glichriest στα τύμπανα παίρνει κεφαλάκια.
Όμως. Αυτός που αγαπά ξέρει και να πληγώνει (εγώ δηλαδή, ατςςςςς) και κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν. Έπιασα τον εαυτό μου ΠΟΛΛΕΣ φορές να λέει από μέσα του “χμ… αυτό μου θυμίζει το τάδε κομμάτι”. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι αρκετά κομμάτια του δίσκου θυμίζουν παλιότερα κομμάτια των Riot. Φυσικά όταν έχεις βγάλει τιτάνια άσματα στο παρελθόν αυτό είναι “σχετικά” λογικό να συμβαίνει. Επίσης η διάρκεια του δίσκου, δηλαδή 55 λεπτά, οδηγεί αναπόφευκτα σε κάποια κομμάτια fillers… Δεν μιλάω για κακά κομμάτια αλλά για κομμάτια τα οποία και να έλειπαν από την βασική μορφή του δίσκου δεν θα ενοχλούσαν και πάρα πολύ.
Δεν ξέρω αν το σχήμα ήθελε να βγάλει ένα δίσκο φόρο τιμής στο παρελθόν του, εμένα προσωπικά αυτή την αίσθηση μου δίνει αλλά δεν μπορώ να πω ότι αυτό είναι κακό. Το ότι υπάρχει εξάλλου μια επανεκτέλεση του “Thundersteel”…. Ε, πιστεύω κάτι θέλει να πει ο ποιητής εδώ.
Όπως και να έχει το “Armor Of Light” μπορεί να μην είναι ο καλύτερος δίσκος των Riot είναι όμως σίγουρα από τους καλύτερους τους και δεδομένα για εμένα τουλάχιστον ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς!
8/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]
