Hardcore από το Ηνωμένο Βασίλειο… Δεν έχω και την καλύτερη γνώμη για το είδος γενικά, αλλά –δυστυχώς- δεν είμαι εδώ για να βγάλω τα εσώψυχα μου για το τι θεωρώ μουσική και τι όχι. Βλέποντας μία μπάντα τύπου A Day to Remember λίγο πολύ ξέρετε τι πρόκειται να αντιμετωπίσετε. 20 breakdown σε κάθε κομμάτι, φυσικά κατά βάση βρώμικα φωνητικά και κιθάρες σε τέτοιο drop που με δυσκολία μπορείς να τις χτυπήσεις… Ωστόσο, ας είμαστε αληθινοί. Ένα κομμάτι σαν το “Pegasus, Pegasus” το λιγότερο που μπορεί να σου προκαλέσει είναι να κάνεις Headbaging μέσα στο δωμάτιο σαν τρελό 13χρονο που δεν έχει βγει ποτέ απ’ το σπίτι. Αυτό φυσικά ισχύει κατά βάση για όλο το δίσκο αφού το μοτίβο δε διαφέρει δα και τόσο από κομμάτι σε κομμάτι. Για να εμβαθύνω λίγο περισσότερο, το “In Hale” για παράδειγμα είχε μερικά ωραία μελωδικά που το έκαναν να ξεχωρίζει σε σχέση με άλλα κομμάτια. Φυσικά δεν ήταν και για χόρταση, αφού κράτησαν μόλις μερικά δευτερόλεπτα. Ενώ στο “Land Of The Free” θα προτιμούσα να ακούσω καθαρά φωνητικά στο ρεφραίν. Πιστεύω ότι θα το ανέβαζε αρκετά επίπεδο. Το “Trials” είχε μερικές γέφυρες που ήταν για πολύ χτύπημα και ξύλο (για τους πιο κάφρους!) ενώ η μελωδία του προς το τέλος ανέβασε το κομμάτι τριακόσιους ορόφους στα μάτια μου. Σε μια έτσι πιο γενική σκοπιά, το mastering είναι τρομερό και περισσότερο γι αυτά τα παιχνίδια που κάνει με το μπάσο δίνοντάς σου την αίσθηση ότι ακούς Dubstep. Οι κιθάρες έχουν την απαραίτητη βρωμιά και στα μελωδικά σημεία το reverb και το delay δίνουν μια πιο επική διάσταση στα κομμάτια. Χωρίς να είμαι ο πιο ικανός άνθρωπος για να κρίνω Hardcore, μόνο για τα χρόνια που έζησα στο γυμνάσιο ακούγοντας μόνο το συγκεκριμένο είδος, θα πω ότι Ναι! Όντως δίνουν ρέστα τα παιδιά και είναι άξιοι προσοχής με συνθέσεις που μας υπόσχονται πολλά! Με ενέργεια και όρεξη!
7/10
Ντένια Παλαιολόγου
