Αποτελούν μία από τις πιο κλασικές “παλιοσειρές” του melodic death metal, οι οποίοι ξεπετάχτηκαν μέσα από μία thrashoκρατούμενη Γερμανία των 90′s. Ακριβώς δέκα χρόνια μετά και το τελευταίο “Necrodynamic“, η επιστροφή των Night In Gales στη δισκογραφία όχι απλά είναι γεγονός, αλλά ρίχνει κουτουλιές στα πρόσφατα “κελεπούρια” των Hypocrisy και In Flames. Παιδιά, ξεχάστε τους! Το μελωδικό death έχει γίνει πλέον Γερμανική υπόθεση. Άκρως προσαρμοσμένο στα σημερινά standards της ακραίας μουσικής και με τα δικασίδια να πέφτουν σύννεφο, το “Five Scars” ήρθε για να μείνει. Συνθετικά, υπάρχουν πολλά αναμενόμενα ατμοσφαιρικά riffs, έχοντας ως απώτερο σκοπό να κάνουν το συγκρότημα να αποκτήσει πρόσβαση και σε πιο νεανικό κοινό. Παράλληλα, διακρίνουμε και πιο ωμά τραγούδια, διατηρώντας αρκετή από τη Gothenburg-ίλα που πάντα διέθεταν. Στην πρώτη κατηγορία, λοιπόν, έχεις ενδεικτικά τα “Days Of The Mute” και “The Tides Of November” που περιέχουν εμπορικοποιημένη παραγωγή που χάνει προς στιγμήν τους “ορκισμένους” του είδους, αλλά στην δεύτερη έχεις και τα “This Neon Grave“, “Five Scars” και “Life Denied” για να επανέλθεις στους βασικούς σου στόχους. Το όλο εμπορικό της υπόθεσης ίσως και να οφείλεται στο γεγονός πως ο Dan Swano έβαλε ελαφρώς τις goth πινελιές του στη μίξη του δίσκου. Γι’ αυτό και σε σημεία ακούγεται τόσο πολύ σαν Edge Of Sanity. Ο ίδιος αναφέρει πως είναι “μία από τις καλύτερες melodic death metal κυκλοφορίες της χρονιάς”, αλλά δεν τον ακούμε διότι και προωθεί το album και παίζει σε μπάντες τελείως διαφορετικού περιεχομένου. Η προσωπική μου άποψη είναι πως ναι μεν είναι μία παραπάνω από αξιόλογη κυκλοφορία, που κάνει αρχάριες μπαντούλες να δείχνουν ακόμα πιο αρχάριες, αλλά θα μπορούσε να λείπει αυτή η ατμοσφαιρική υπερβολή. Αν όλα τα κομμάτια ήταν π.χ. όπως το “Whiteout” θα χτύπαγε δεκάρι. Ας μη γίνω άλλο σπαστικός. Πάμε για “repeat“!
8/10
Χάρης Μπελαδάκης
