Οι Anvil δε νομίζω να χρειάζονται πλέον ιδιαίτερες συστάσεις. Ειδικά το ντοκυμαντέρ ανέβασε τη δημοτικότητα τους σε επίπεδα που πιθανόν δεν είχανε ούτε το 1982, που ήταν και στα ντουζένια τους. Έτσι λοιπόν προσπαθούν να εκμεταλλευτούν – η εταιρεία τους περισσότερο- στο έπακρο αυτή την ευτυχή συγκυρία, επανακυκλοφορώντας κάποια άλμπουμ που δεν είχαν και καμμιά μεγάλη απήχηση στην πρώτη τους έκδοση. Τα άλμπουμ που έχουμε είναι τα “Strength Of Steel”, “Worth The Weight” και “Pound For Pound”, τα οποία καλύπτουν δισκογραφικά, την περίοδο 1987-1992. Όποιος γνωρίζει έστω και ελάχιστα από Anvil, ξέρει πως η χρυσή περίοδος τους είναι από το 1981 ως και το 1983, όπου και βγάλανε τις 3 υπερδισκάρες τους. Η επόμενη περίοδος, περί ου ο λόγος, είναι μάλλον μέτρια ως και παντελώς αδιάφορη. Η συνεχιζόμενη επί μακρόν αφάνεια τους και παράλληλα η άνοδος του glam, τους οδήγησε σε λανθασμένες επιλογές, όπως η απομάκρυνση τους από το speed/thrash με τον ήχο τους να τείνει έντονα προς το hard rock. Αυτό είναι το “Strength Of Steel”. Και να ‘ταν τουλάχιστον οι συνθέσεις καλές. Μετά, στο “Worth The Weight” έχουμε μια προσπάθεια επιστροφής στον κλασσικό τους ήχο, με μέτρια τραγούδια μεν, αλλά με εμφανή σημάδια βελτίωσης από το προηγούμενο. Και φτάνουμε στο “Pound For Pound”, όπου οι Anvil φαίνονται να έχουν επαναπροσδιορίσει την ταυτότητα τους, να έχουν αποκολληθεί από τις επιταγές της μόδας και να προσπαθούν πλέον να ξαναδημιουργήσουν στα γνώριμα εδάφη τους. Τα κομμάτια βγάζουν μια φρεσκάδα, ένα δυναμισμό, μια σπίθα τέλος πάντων από τους Anvil που γνωρίσαμε και γουστάραμε να ακούμε. Δεν ήταν το άλμπουμ που τους ξαναέβαλε στο χάρτη, αλλά τουλάχιστον δείξανε σημάδια ενός διαφαινόμενου comeback. Ένα comeback βέβαια που άργησε αρκετά, για μια μπάντα που δικαιούταν κάτι παραπάνω από αυτά που έλαβε.
Strength Of Steel – 5/10
Worth The Weight – 6/10
Pound For Pound – 7/10
Γιώργος Τσινάνης
