“Και μην φοβηθείτε αυτούς που, ναι μεν σκοτώνουν το κορμί αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή. Καλύτερα είναι να φοβάστε Εκείνον που μπορεί να καταστρέψει και την ψυχή και το κορμί, ακόμα και στην Γέενα (Κόλαση)” (Μάρκος 10:28). Ε λοιπόν από ότι φαίνεται οι Gehenna δεν φοβούνται κανέναν και μετά από άλλη μια μακροχρόνια αναμονή επιστρέφουν με το έβδομο στην σειρά full length ανοσιούργημα τους με τον τίτλο “Unravel”. Αυτό που πάντα θαύμαζα στους Gehenna είναι ότι είναι από τις λίγες μπάντες που οτιδήποτε και αν έκαναν, είτε θέλετε να το πείτε black είτε death, το έκαναν πάντα με αξιοπρέπεια. Αυτό κάνουν και τώρα. Οπότε ξεχάστε το!!! Μην περιμένετε το “Unravel” να είναι ένα “WW-2” ή ένα “Re-Murder”… Εδώ έχουμε να κάνουμε με το πιο αργό άλμπουμ των Gehenna στην 20ετή ιστορία τους. Με αργές βασανιστικές κιθάρες και σχεδόν κανένα στοιχείο το οποίο να τους ενώνει με το παρελθόν οι Gehenna μοιάζουν σαν να “ξετυλίγουν” (σ.σ.: “Unravel”) το “κουβάρι” του παρελθόντος και να ξαναρχίζουν από την αρχή. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, εγώ τουλάχιστον από την μεριά μου το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Τα blastbeat ναι μεν είναι λιγότερα αλλά δεν λείπουν. Ειδικά στα κομμάτια “Unravel”, “End Ritual” και “Lead to the Pyre” και με το “Nine Circles of Torture” να ξεχωρίζει, νιώθεις την black αρμονία στην ψυχή σου. Αυτό όμως που με έκανε να μείνω με το στόμα ανοιχτό είναι το κομμάτι που κλείνει το άλμπουμ το οποίο λέγεται “Death Εnters” και μοιάζει σαν να βλέπεις μπροστά σου, τον ίδιο τον Χάρο να σέρνει το κουφάρι κάποιας βασανισμένης ψυχής πίσω στην κόλαση. Αργόσυρτο και βασανιστικο… Το ξαναείπα εε;;;; Δεν πειράζει. Ακούστε το και θα καταλάβετε.
7.5/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
