Οι Αμερικάνοι δημιουργήθηκαν το 2017, παίζουν brutal death metal και αυτός εδώ ο δίσκος πρόκειται για το πρώτο τους full-length. Το brutal death που παίζουν οι Αμερικάνοι έχει αρκετές επιρροές από τη σκηνή της χώρας τους (όπως Suffocation) αλλά η μπάντα φροντίζει να τις πάει στο επόμενο επίπεδο (δηλαδή ακόμα πιο βίαια) προσθέτοντας περισσότερη τεχνική και blastbeats.
Παρ’ όλη πάντως την ηχητική επίθεση, μπόρεσα να διακρίνω πράγματα που μπορούν να αναδείξουν τη μπάντα, όπως μερικά πιο «πιασάρικα» hooks και αρκετές δυναμικές στα grooves που οι περισσότερες μπάντες του είδους αγνοούν, δίνοντας πιο πολύ έμφαση στο ξύλο. Όχι ότι αυτοί δεν το κάνουν, απλώς διέκρινα κάποια χαρακτηριστικά που κάνουν τα κομμάτια συνθέσεις κι όχι ένα ατέλειωτο κοπάνημα.
Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά, ένιωσα να κουράζομαι καθώς άκουγα τα ίδια πράγματα σε λούπα. Η μπάντα δηλαδή βρήκε μια συνταγή και επαναπαύθηκε πάνω της και το αποτέλεσμα δε λειτούργησε υπέρ της. Καλό είναι γενικά σε ένα δίσκο τα τραγούδια να βγάζουν μια διαφορετική αίσθηση, μένοντας παράλληλα στην ίδια σφαίρα το ένα με το άλλο, προκειμένου να μην προκαλούν ανία αλλά ταυτόχρονα και να μην κάνουν τον ακροατή να αναρωτιέται για το τι θέλει τελικά να παίξει το συγκρότημα. Στο είδος υπάρχουν άπειροι δίσκοι που είναι ξύλο από την αρχή μέχρι το τέλος, όμως αυτό που γίνεται στα κλασσικά άλμπουμ του είδους, ας πάρουμε ως παράδειγμα το “Legion” των Deicide, είναι ότι ναι μεν γίνεται ο κακός χαμός, αλλά η μπάντα δεν παίζει τα ίδια θέματα σε κάθε κομμάτι και ούτε ακολουθεί την ίδια συνταγή στη δομή.
Ωραίες οι πατέντες, θα έπρεπε πάντα μια μπάντα να έχει μια ομοιόμορφη αισθητική στα τραγούδια της, αλλά μέχρι εκεί. Αν ακούμε συνεχώς το ίδιο και το ίδιο σε επανάληψη, οι πιθανότητες του να μην βαρεθούμε δυστυχώς δεν είναι με το μέρος μας. Έχουν χρόνο να το φτιάξουν αυτό πάντως, μιας και είναι στο ντεμπούτο τους ακόμα. Ελπίζω σε κάτι με λίγο περισσότερη ποικιλία μελλοντικά.
6/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
