Οι Big Scenic Nowhere είναι το νέο project τουBob Balch τωνFu Manchu και του Gary Arce τωνYawning Man. Όπως ίσως καταλάβατε μιλάμε για τα πιο γνωστά ονόματα στον χώρο του stonerκαι του desert rock. Με διάφορους καλλιτέχνες ακόμα να συμμετέχουν στα υπόλοιπα όργανα ολοκλήρωσαν το πρώτο τους full-length album.
Στην προσπάθεια αυτή βοηθήσαν οι Tony Reed στα φωνητικά και στα τύμπανα, Mario Lalli στο μπάσο, Per Wiberg στα πλήκτρα, Bill Stinson στα τύμπανα, Nick Oliveri στο μπάσο, Lisa Alley στα φωνητικά, Ian Graham στα φωνητικά, Alain Johannes στα φωνητικά και Kylen Reed στο μπάσο. Καθόλου άσχημα δηλαδή.
Έτσι λοιπόν έχουμε το πρώτο πόνημα των Big Scenic Nowhere στα χέρια μας με εννέα κομμάτια σχετικά καλού stoner. Μάλλον θα ξέρετε την αγάπη που τρέφω για αυτό το είδος αν έχετε διαβάσει προηγούμενές μου κριτικές. Επίσης θα ξέρετε ότι όσο και να το λατρεύω θα είμαι απόλυτα αντικειμενική με αυτό που θα ακούσω. Ακριβώς αυτό θα κάνω και τώρα. Αντικειμενικά δεν είναι και το καλύτερο stonerπου έχω ακούσει το συγκεκριμένο.
Να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Η μελωδία είναι ελάχιστα διαφορετική σε σχέση με τη γνωστή άγνωστη που ακούμε από μια stoner μπάντα. Τους δίνει λοιπόν ένα πλεονέκτημα γιατί φρόντισαν να διαφοροποιηθούν από τους άλλους του είδους. Όμως, τα φωνητικά στα περισσότερα κομμάτια είναι πιο νερόβραστα πεθαίνεις. Μόνο τα γυναικεία έχουν κάποιο ενδιαφέρον και σώζουν την κατάσταση.
Ενώ ξεκινάει πολύ δυναμικά και άγρια θα μπορούσα να πω, φτάνουμε στα τελευταία κομμάτια και αρχίζει να κλείνει το μάτι. Πάνω από πέντε λεπτά διάρκεια με αργές κιθάρες, ψυχεδελικά φωνητικά, το ίδιο χιλιοπαιγμένο riff παντού. Όχι και πάλι όχι. Ενώ είχε μια πάρα πολύ καλή αρχή, έρχεται το τελείωμα και το χαλάει όλο. Κρίμα είναι να βγάζεις τα μάτια στο ίδιο σου τον δίσκο. Ίσως την επόμενη φορά.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
