Το χρονοντούλαπο της rock ανοίγει για άλλη μια φορά και ξεβγάζει τους Aqua Nebula Oscillator. Υιοθετώντας την μουσική αισθητική των 70’s, όπως αυτή εκφράστηκε κυρίως από τους Hawkwind, μπολιάζουν το psychedelic rock με το garage punk, δημιουργώντας έντονα τριπαρισμένα κομμάτια με χαρακτηριστικό τους την αμεσότητα. Ο ήχος της κιθάρας παραπέμπει άμεσα στον Hendrix σε αντιπαράθεση με τα φωνητικά που πλησιάζουν τους Joy Division. Αν και ηχητικά δε προσπαθούν σε καμία περίπτωση να ακουστούν σύγχρονοι, ίσα ίσα το αντίθετο, το γενικό σύνολο των συνθέσεων τους έχει μια γοητευτικά αναχρονιστική μοναδικότητα. Και μέσα σε όλα αυτά μπλέκουν και με τις καλλιτεχνικές τάσεις σε λογοτεχνία, ζωγραφική και ποίηση που εκφράστηκαν την περίοδο 1920 – 1960 κάνοντας το αποτέλεσμα να ρέπει προς την εσωστρέφεια. Ιδιαίτερο άλμπουμ για πολύ συγκεκριμένες ώρες.
6.5/10
Γιώργος Τσινάνης
