Δεν ξέρω τι είναι πιο εντυπωσιακό στους Vanden Plas: το ότι υπάρχουν σαν σχήμα από το 1986 και δεν έχουν ούτε μια αλλαγή στην σύνθεση τους ή το ότι έχουν βγάλει μόνο πολύ καλά άλμπουμ; όπως και να το δεις είναι δύο εντυπωσιακά στοιχεία. Και μπορεί οι πρώτες τους δουλειές να ήταν βαρύτατα επηρεασμένες από τους Dream Theater όμως εδώ και πολλά χρόνια έχουν αποκτήσει έναν πολύ χαρακτηριστικό ήχο.
Αυτός ο χαρακτηριστικός ήχος έχει βασιστεί σίγουρα στην φοβερή δουλειά του κιθαρίστα Andreas Lil ο οποίος δεν είναι καθόλου φλύαρος όμως αυτό δεν τον αποτρέπει να μας δίνει φοβερά solo αλλά και στην φωνή του Andy Kuntz που μπορεί μεν να θέλει λίγο συνήθεια αλλά μετά γίνεται τόσο χαρακτηριστική όσο λίγες. Επίσης η σχέση τους με το θέατρο έχει περάσει και εδώ μιας και εδώ και χρόνια το σχήμα μας δίνει απανωτά concept albums. Concept λοιπόν είναι και αυτό εδώ το άλμπουμ το οποίο μάλιστα είναι το πρώτο του μέρος με το δεύτερο να ακολουθεί τον επόμενο χρόνο.
Και εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις μιας και από τα έξι κομμάτια τα τέσσερα είναι άνω των 7 λεπτών ενώ και τα άλλα δύο είναι πάνω από πέντε λεπτά. Κάποιους μπορεί να κουράσει αυτό όμως για μένα το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Μιλάμε για έναν δίσκο που απαιτεί πολλαπλά ακούσματα για να παρουσιάσει το μυστικά του καθώς και για να μπορέσει ο ακροατής να εντοπίσει όλες αυτές τις λεπτομέρειες. Σίγουρα ένα μικρό σε διάρκεια κομμάτι να λειτουργούσε σαν hit μιας και με τέτοιες διάρκειες δύσκολα ένα τραγούδι μπορεί να χαρακτηριστεί εμπορικό.
Το θεατρικό υπόβαθρο του σχήματος είναι ξεκάθαρο, ειδικά στο σχεδόν δεκάλεπτο “Devil’s Poetry” το όποιο κάνει ένα εντυπωσιακό brake γύρω στο έβδομο λεπτό. Για άλλη μια φορά ο Lil μας προσφέρει κάποια πανέμορφα solo και εντυπωσιακές μελωδίες που φυσικά αναπνέουν άνετα στις μακροσκελείς συνθέσεις.
Άλλη μια πολύ δυνατή κυκλοφορία λοιπόν από τους Vanden Plas που δεν με απογοητεύουν ούτε αυτή την φορά. Τώρα να τους έφερνε και κανείς στην χώρα μας…
8,5 / 10
Μιχάλης Νταλάκος
