Οι Municipal Waste είναι μία μπάντα που δε νομίζω πως χρειάζεται συστάσεις. Οι Αμερικανοί τα τελευταία χρόνια έχουν καταφέρει με κάποιο απροσδόκητο τρόπο να γίνουν ένα από τα πιο δημοφιλή ονόματα στο crossover thrash. Με την ακρόαση του παρόντος πάντως, αλήθεια αδυνατώ να κατανοήσω πως αυτή η μπάντα υπέγραψε με τη Nuclear Blast και έφτασε τόσο ψηλά.
Και ο λόγος που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι βρίσκει ο κόσμος στη χειρότερη μπάντα του είδους τα τελευταία χρόνια, στους Municipal Waste, είναι ένας και μόνο. Ο υπερβολικά πολύς χαβαλές, ο οποίος καταλήγει να επισκιάζει και τη μουσική η οποία συμβαδίζει στο πνεύμα του βατού crossover για “πάρτι και ξύλο”. Συγγνώμη αλλά μπάντα η οποία υπάρχει για να κάνει χαβαλέ αντί να είναι συγκεντρωμένη στον ένα και μοναδικό της σκοπό, δηλαδή να γράψει μουσική, δεν μπορώ να την πάρω στα σοβαρά.
Επιπροσθέτως, το ακραίο metal καλώς ή κακώς έχει κάποιους κανόνες. Και ένας από αυτούς είναι ότι δε μπορείς να παίζεις ακραία μουσική και ταυτόχρονα να κάνεις χαβαλέ ο οποίος περνάει στις συνθέσεις, οι οποίες είναι γραμμένες με τη νοοτροπία τύπου “πάμε να τα σπάσουμε και να πιούμε”. Γιατί τότε δε μιλάμε για ακραία μουσική, αλλά κάτι με το οποίο γελάμε για να περάσει η ώρα. Είναι πραγματικά κρίμα να χαραμίζει κάποιος το όποιο συνθετικό ταλέντο έχει για να σπάει πλάκα και να γράφει μουσική για όσους το παίζουν ακόμα thrashers που κάνουν mosh και πίνουν μπύρα (και κοιμούνται στις 12 γιατί έχουν σχολείο αύριο).
Εν κατακλείδι, για να μη το κουράζουμε άλλο, σκουπίδια σαν αυτό και μπάντες με αυτή τη σκατένια ηλιθιοδώς παιδική νοοτροπία είναι ο λόγος που το thrash έχει παρακμάσει και δε το παίρνουν στα σοβαρά σαν είδος. Προσεύχομαι για τη μέρα που τέτοιες νοοτροπίες θα βρεθούν εκεί που πραγματικά τους αξίζει. Στα σκουπίδια, μπας και σωθεί το είδος.
1/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
