Θυμάστε τις ψυχεδελικές progressive μπάντες του ‘60 ,’70; Τους Εmerson Lake and Palmer, τους ELOY και τους Genesis; Οι Gekko Project παίζουν ακριβώς αυτό, χωρίς καμιά αλλαγή στον ήχο. Συνθετικά ακόμη, φαίνεται πως έχουν έρθει κατευθείαν από αυτό το ρεύμα. Η ερώτηση είναι για ποιο λόγο να τους ακούσει κανείς και να μην προτιμήσει τις άλλες ιστορικές μπάντες. Την απάντηση μάλλον να την βρείτε εσείς. Πάντως έχω να πω ότι αυτό που τολμούν είναι σίγουρα δύσκολο. Πόσο μάλλον για να κυκλοφορήσει. Γιατί σε ένα λάιβ πολλά θα σώζονταν, πολλοί αυτοσχεδιασμοί θα έδιναν και θα έπαιρναν και σίγουρα τέτοια μουσική είναι προτιμότερο να ακούγεται ζωντανά. Έχω να πω ότι στο δίσκο υπήρχαν και κάποιες τεχνικές αδυναμίες, ή λόγω παραγωγής υπήρχε ιδιαίτερη έκθεση στην κιθάρα και δε σώθηκαν αρκετά σημεία. Όχι ότι το ‘ 70 δε γίνονταν και από αυτά, διότι τότε έδιναν περισσότερη βάση στο συναίσθημα και όχι στην άρτια απόδοση του κομματιού. Και ίσως τότε να μην είχαν και τα μέσα. Επειδή όμως βρισκόμαστε στο 2012, οι Gekko ας κρατήσουν το συναίσθημα και ας προσθέσουν λίγη παραπάνω προσοχή στο πώς γράφουν αυτά που σκέφτονται. Για παράδειγμα το λίγο reggae του “Black Hole” δεν κόλλαγε με τον ήχο των πλήκτρων ή στο “Particle Dance” το σόλο φάνηκε σε σημεία αδύναμο. Όμως αυτά που σκέφτονται και γράφουν είναι καταπληκτικά. Γιατί δείχνουν ότι έχουν ψάξει τη μουσική «παράδοση» του rock σε βάθος. Επίσης τέτοια πράγματα δεν είναι εύκολο να τα συνθέσει οποιοσδήποτε μουσικός. Τουλάχιστον αυτή είναι η άποψή μου. Πάντως είναι κρίμα, γιατί θα ήθελα να μπορώ να πω ότι ακούω τους Emerson Lake and Palmer του 2012. Αλλά ακόμη έχουν δρόμο μπροστά τους. Πάντως θα συνεχίσω να τους παρακολουθώ. Γιατί πιστεύω ότι τη μεγάλη δουλειά την έχουν κάνει, τους έχουν μείνει κάποιες λεπτομέρειες που μπορούν να τους εκτινάξουν.
6.5/10
Ήλια Τσάρα
