Ίσως είναι λίγο αντιφατικό το artwork και η θεματολογία του δίσκου, αν σκεφτεί κανείς ότι πρέπει να καλύψει ένα stoner/sludge/doom album. Και με το όνομά τους που στην επαρχία της Γαλλίας σημαίνει κυνήγι μαγισσών δε νομίζω να υπάρχει κάποιος υποστηρικτής του stoner που να τον ενδιέφερε και τόσο να ασχοληθεί με μεταφυσικά φαινόμενα τουλάχιστον με αυτό το στυλ. Και αν ενδιαφέρει τους Huata λόγω μιας ψυχεδέλειας που έχουν την οποία και επικροτώ, η μουσική τους είναι τόσο επίγεια και καθόλου ατμοσφαιρική για να μιλούν για εωσφόρους. Ωστόσο, τα κομμάτια τους είναι αρκετά καλά. Η αλήθεια είναι πως η όλη παραγωγή και ο ήχος τους δεν ευνοεί κάτι τέτοιο. Αν και το ηχόχρωμα και το sludge distortion στις κιθάρες με άφησαν ικανοποιημένη, νομίζω το όλο αποτέλεσμα και ιδιαίτερα τα φωνητικά θα μπορούσαν να ακούγονται καλύτερα. Επίσης έχουν χρησιμοποιήσει και πλάτες ακριβώς με τον ίδιο ήχο μπαντών όπως οι Spiritual Beggars, τον οποίο και λατρεύω (θα μπορούσαν εκεί να εξελιχθούν, είναι από τα groups που θα ήθελα ακόμα περισσότερες μελωδίες και μέρη για τα πλήκτρα). Επιπλέον, για να φανούν και οι αλλαγές στη δομή, κάποια μουσικά μέρη που κόβονται απότομα και εξελίσσονται διαφορετικά με τα samples να κυριαρχούν, χάνεται ο σκοπός και η λειτουργικότητά των εναλλαγών λόγω ήχου. Ακόμα και η δυναμική των Huata. Ενώ οι συνθέσεις τους είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπείς, ίσως θα έπρεπε να δώσουν μια παραπάνω βάση, στα πια αργά ή μελωδικά μέρη ώστε να μη χάνεται τόσο το groove τους. Τέλος το “Thee Imperial Wizard”, χαρακτηριστικό doomαρισμένο κομμάτι τους μου θύμισε λίγο Alice in Chains, στον τρόπο που αποτυπώνονται τα φωνητικά, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα. Συμπερασματικά, αν διορθώσουν τον ήχο και την παραγωγή, κρατώντας τις διάφορες χροιές της μουσικής τους, αν προσέξουν να μη γίνεται κοιλιά στη δυναμικότητα των κομματιών και αν εξελίξουν πλήκτρα και solos, μπορούν να ξεχωρίσουν σίγουρα, γιατί γράφουν κομμάτια και μάλιστα πολύ καλύτερα από άλλους πιο γνωστούς και αγαπητούς στο ευρύ κοινό.
6.5/10
Ήλια Τσάρα
