Υπάρχουν στην ουσία από το 1991, μα αυτός είναι ο πέμπτος μόλις δίσκος των Πορτογάλων. Επιστρέφουν λοιπόν με Crust/Grindcore/Punk με μια δόση Death για να θίξουν ένα φλέγον θέμα των ημερών μας. Οικονομική τρομοκρατία, με σκόρπια λόγια στα Πορτογαλικά και Αγγλικά. Δεκατέσσερα τεμάχια γεμάτα ενέργεια, σχεδόν πανομοιότυπα, που αυτό ή θα αγαπηθεί ή θα μισηθεί, σε μόλις μισή ώρα διάρκεια, οπότε καταλαβαίνεται ότι μιλάμε για μικρούς οδοστρωτήρες. Το «έπος» τους φανταστείτε είναι 3 λεπτά (που είναι οι progressiveάδες οέο;). Είναι ένας δίσκος που θα κυλήσει σα νεράκι, χωρίς όμως εκπλήξεις, ότι ακούσεις αγαπητέ αναγνώστη από το πρώτο δευτερόλεπτο το ίδιο θα ακούς και μέχρι το τελευταίο, που αυτό ανάλογα με τα γούστα, όπως ανέφερα θα εκτιμηθεί αναλόγως. Εμένα δεν μου έκαναν κάποια ιδιαίτερη εντύπωση, διότι μου αρέσει η ποικιλία, και δεν μπορώ το ίδιο πράγμα για μισή ώρα. Σεβασμός που είναι στην σκηνή τόσο χρόνια και έχουν δημιουργήσει έναν αξιοθαύμαστο ήχο. Μέχρι εκεί όμως.
6/10
Tένια Λάρδα
