Το να βγάλει κανείς γρήγορα συμπεράσματα για τους Ribozyme νομίζω πως είναι λάθος. Οι Νορβηγοί hard rockers έχουν βάλει πολλές πινελιές από alternative και έχουν δημιουργήσει ένα δίσκο με πολύ «ευκολοάκουστα» κομμάτια, θα τα χαρακτήριζα ακόμα και «κολλητικά». Είναι ένα άλμπουμ που εύκολα το βάζεις και το ξαναβάζεις να παίξει, με κομμάτια που συνδυάζουν κλασικά rock μοτίβα με μια alternative δόση. Και στο τελευταίο κρύβεται ένα πρόβλημα, διότι η επιρροή από Tool είναι τόσο φανερή, αρκετή για να ενοχλεί. Ιδίως στις μελωδίες των φωνητικών είναι ακόμα πιο έντονη και κάπως στη χροιά δεν ξεγελιέται κανείς και εύκολα αναγνωρίζει ότι οι Ribozyme τιμούν τους Tool λίγο παραπάνω από ό, τι θα έπρεπε. Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσω ότι αφήνοντας αυτό το ελαττωματάκι τους, το οποίο διέκρινα κυρίως στα δυο πρώτα κομμάτια, στη συνέχεια της ακρόασης του δίσκου κανείς ξεχνιέται, αρχίζοντας να απολαμβάνει και κάποια riffs με ενδιαφέρον αλλά και κάποια πιο άγρια φωνητικά που τους ανοίγουν κατά την άποψή μου μουσικούς δρόμους. Νομίζω όμως ότι έχουν ένα μικρό θέμα στο πώς να συνδυάζουν το πιο progressive/alternative με το βαθύτατα κλασικό rock. Ενώ σε σημεία είμαι σίγουρη ότι πρωταρχικό ρόλο έχει το πρώτο, σε κομμάτια έχω χάσει οποιαδήποτε τέτοια μουσική επιρροή, φτάνοντας να πω ότι κομμάτια είναι ολότελα rock. Τέλος ο ήχος τους, αν και η παραγωγή μου φάνηκε πολύ καλή, δε με ενθουσίασε. Παρόλ’ αυτά σε συνολικό αποτέλεσμα είναι μια αξιοπρεπέστατη δουλειά, αν διορθωθούν δύο τρία σημεία, οι Ribozyme έχουν τη δυνατότητα να γράψουν τραγούδια και όχι απλώς riffs, κάτι που θεωρώ προτέρημα για κάποιο μουσικό.
5.5/10
Ήλια Τσάρα
