Η ιστορία του “Ιερού Δισκοπότηρου” ξεκινά το 2009 όταν τρία πρώην μέλη των White Wizzard (σ.σ.: Tyler Meahl, James-Paul Luna και James J. LaRue) θέλησαν να σχηματίσουν ένα συγκρότημα που θα κουβαλήσει τη βαριά κληρονομιά του heavy metal των 80’s μεταφέροντάς τη στο σήμερα. Έτσι εγένετο Holy Grail! Με το πρώτο τους EP “Improper Burial” του 2009 που περιείχε μόλις 2 τραγούδια αμέσως έκαναν μεγάλη αίσθηση σε Τύπο και κοινό που τους ανέδειξε καλύτερη νέα μπάντα στα “Golden Gods Awards” ενώ πριν καν ολοκληρωθούν οι ηχογραφήσεις για το ντεμπούτο τους, πρόλαβαν να συμμετάσχουν σε πρωτοκλασάτα festivals όπως τα Wacken Open Air και Download Festival. Με την κυκλοφορία του “Crisis In Utopia” το 2010 έγινε ο αναμενόμενος χαμός με το album να βρίσκεται ανάμεσα στις top κυκλοφορίες εκείνης της χρονιάς σε μεγάλη μερίδα του Μεταλλικού Τύπου και όλοι περίμεναν εναγωνίως το επόμενο βήμα της μπάντας. Με το “Dark Passenger” single πήραμε μια μικρή πρόγευση του τι θα ακολουθούσε στο “Ride the Void”. Σε παραγωγή του Matt Hyde (σ.σ.: Slayer, Children of Bodom) η μπάντα από το πρώτο κιόλας τραγούδι, το “Bestial Triumphans” δείχνει να έχει πολλή όρεξη, δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο και για τα τραγούδια που ακολουθούν πλην του προαναφερθέντος “Dark Passenger”. Διακρίνονται πολλά σημάδια επανάληψης σε κουραστικό σημείο, επιτηδευμένα brutal φωνητικά και μέρη που θυμίζουν μπάντες σαν τους Trivium και τα ρέστα. Υπάρχουν όμως και κάποια τραγούδια άξια προσοχής όπως τα “Take it to the Grave”, “Sleep of Virtue”, “Silence the Scream” και “The Great Artifice”, με το σύνολο όμως του album να κρίνεται άνισο. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ενώ η μπάντα διαθέτει τις τεχνικές ικανότητες και τον κατάλληλο frontman,στοιχεία που απαιτούνται για να έχεις μια μπάντα αρκετά πάνω από το μέσο όρο προκειμένου να ξεχωρίσεις, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Είτε κάποιος εκεί έξω τους έχει φουσκώσει τα μυαλά δημιουργώντας τους την πεποίθηση ότι θα είναι οι επόμενοι Iron Maiden, Judas Priest και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, είτε απλά τα παλικάρια δεν το έχουν τόσο όσο πιστεύαμε. Για να μεγαλουργήσεις στη σημερινή εποχή και να ξεχωρίσεις ανάμεσα στις εκατομμύρια μπάντες που είναι έτοιμες να σε κατασπαράξουν, πρέπει να στρώσεις κώλο αντί να κάθεσαι και να παπαρολογείς. Τα φόντα τα έχουν, περιμένουμε να μας τα αποδείξουν. Ως την επόμενη φορά….
6/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
