Έχοντας βάλει να ακούσω ξανά το δεύτερο άλμπουμ των Φινλανδών, ακόμα αναρωτιέμαι από που προέκυψε το περίεργο αυτό όνομα, αν και μπορώ να φανταστώ. Πριν γράψω οτιδήποτε άλλο, αξίζει να σημειωθεί ότι για το πρώτο τους άλμπουμ “Ηorror Vacui”, βρήκα απίστευτα καλές κριτικές. Επίσης αξίζει να αναφερθεί ότι ο πληκτράς του σχήματος είναι ο Aapo Koivisto των Omnium Gatherum (σ.σ.: και πρώην Breeding Chamber). Συγκροτήματα από τη Σκανδιναβία σπάνια μας απογοητεύουν, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τον ακραίο ήχο και μελωδικό doom/death metal. Μάλιστα παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ, ανατρέχοντας σε παλαιότερη κριτική μου, είναι οι επίσης Φινλανδοί Vuolla. Κάτι αντίστοιχο λοιπόν, γίνεται κι εδώ.
Ο ήχος τους έχει εμφανέστατες αναφορές σε μπάντες όπως οι Swallow The Sun, οι Αμερικάνοι Novembers Doom και προφανώς οι Omnium Gatherum. Τα κιθαριστικά riffs των Nico Mänttäri και Harri Sunila είναι τα κλασικά χαοτικά riffs που συναντάμε στον ήχο και που όπως τις περισσότερες φορές, κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμα πιο δραματική. Και αν τα “Kairos”(αυτή η melo death κιθάρα πόσο τα σπάει) και “The Spiral” (υπάρχει επίσημο video) μπορούν να θεωρηθούν τυπικά κομμάτια του είδους, χωρίς να είναι κακά, η ποιότητα ανεβαίνει στο δραματικό και μελαγχολικό “The Defiant” που είναι το πρώτο ξεκάθαρο highlight του δίσκου και σου διαλύει την ψυχολογία! Μιλάει για τις κακές αποφάσεις που παίρνει κανείς, βλέπε το σπαρακτικό refrain. Doom! Εξαιρετικό είναι και το “Unsikable”, το οποίο μπορείτε να βρείτε σε lyric video. Στην melodic death πλευρά της μπάντας, θυμίζοντας π.χ. Insomnium. Τέλειο και το κλείσιμο του τραγουδιού με τις καταπληκτικές κιθάρες. Το “Restitution” κατάλαβα γιατί είναι το single του δίσκου εκτός από video και σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό! Βασικά άμα είσαι fan του είδους πολύ δύσκολα δε θα σου αρέσει, όπως και το άλμπουμ γενικά. Εντυπωσιακό γενικά αυτό που γίνεται από το “The Defiant” και μετά γιατί είναι όλα τα κομμάτια ένα κι ένα. Ακούς τo τελευταίο κομμάτι “Omega” και τα solo που κεντάνε και σκέφτεσαι πόσο εντυπωσιακή εξέλιξη και κατάληξη έχει ο δίσκος. Πραγματικά υπέροχες στιγμές. Μου άρεσε τέλος, το αφηγηματικό στυλ με το οποίο κλείνουν (“The Spiral” ,“The Defiant”,“Restitution”) αλλά και ξεκινούν (“Kairos”, “Unsikable”) κάποια κομμάτια.
Για να μη μακρηγορούμε, αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι τέτοια συγκροτήματα από χώρες όπως η Φινλανδία, ξέρουν ακριβώς τι κάνουν, κρατώντας τον πήχη της ποιότητας πολύ ψηλά. Ο δίσκος είναι ακριβώς όπως θέλω να είναι , όπως θέλω να ακούγονται τέτοιες κυκλοφορίες του είδους, με σχεδόν όλο το υλικό να αποτελεί σεμινάριο του πώς είναι, πώς ακούγεται και πώς παίζεται το είδος που εξυπηρετούν.
8/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
