H πρώτη αίσθηση που δίνεται από το δίσκο είναι άκρως αντιφατική θα έλεγα. Από τη μια ένα εισαγωγικό κομμάτι που θυμίζει Bach και από την άλλη ένα εξώφυλλο, όπου φίδια τρώνε τα σωθικά ενός στοιχειωμένου άντρα. Ωραίο μουσικό ξεκίνημα για να καταλήξουμε σε death κομμάτια με εξτρεμιστικά solos. Σε αυτή την κυκλοφορία έχουμε για πρώτη φορά τη συμμετοχή του Christian Argandona στα φωνητικά. Νομίζω ότι αν και δε με κέρδισε η φωνή του εξαρχής, εν τέλει τον προτιμώ. Οι Thornafire καταφέρνουν να κάνουν καλή σύνδεση μελωδικής και δεύτερης κιθάρας ενώ οι συνθέσεις τους έχουν πολλά ωραία σημεία. Για παράδειγμα στο “Malefactor Manifesto”, ξεχώρισα το εισαγωγικό riff. Κάποιες άλλες φορές δημιουργούν έκπληξη στον ακροατή με ακουστικά μέρη, π. χ. στο τελείωμα του “Immortal Agonia”. Συμπερασματικά, καταφέρνουν να συνδυάσουν τεχνικότητα και πολυπλοκότητα μαζί με μια πρωτόγονη όρεξη και ήχο.
7.5/10
Ήλια Τσάρα
