Καλός με αρκετά πολύ καλές στιγμές ο νέος δίσκος των Καναδών Blinded by Faith οι οποίοι παίζουν Death Metal μελωδικής, τέρμα Ευρωπαϊκής κοπής. Πρόκειται για τον τρίτο δίσκο της μπάντας ο οποίος και φαίνεται να ωθεί τη μπάντα σε μια ακόμα διαφορετική διεύθυνση. Οι επιρροές βέβαια της μπάντας συνεχίζουν να είναι οι ίδιες που είχε φανερώσει από τον πρώτο κιόλας δίσκο. Τουτέστιν, Children of Bodom, In Flames, Dimmu Borgir, Cradle of Filth και Soilwork. Απλά εδώ τα black στοιχεία είναι πια πολύ πιο λίγα και φαίνεται να δίνεται μια πολύ μεγαλύτερη έμφαση στο Groovy/Thrashy στοιχείο ενώ κάποια πιο Deathcore πατήματα κάνουν την εμφάνιση τους. Πιστεύω ότι μετά από αρκετές ακροάσεις είναι ο πιο αδύναμος δίσκος της μπάντας, χειρότερος τόσο από το πολύ εμπνευσμένο ντεμπούτο “Under an Occult Sun” όσο και από το εντυπωσιακό “Weapons of Mass Distraction”. Ωστόσο το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά κακό είναι εδώ πέρα, ίσα-ίσα γίνεται πολύ δυναμική δουλειά. Το μόνο κακό είναι ότι το όλο σκηνικό καταντά λίγο μονότονο ενώ η μπάντα δε φαίνεται να επενδύει στη μοναδικότητα της, δηλαδή αυτό το πολύ καλό πάντρεμα Melodic Death με Symphonic Black που τόσο αβίαστα έβγαζε στα προηγούμενα άλμπουμ της και γενικά προσπαθεί να γίνει πιο ρυθμική σε ένα ιδιαίτερα ανάλαφρο μουσικό υπόβαθρο με πλήκτρα και λοιπά πράγμα που ναι μεν καταφέρνει αλλά όχι τόσο καλά. Βέβαια δεν είναι κάτι εύκολο όμως δείχνει σε μεμονωμένες στιγμές ότι εύκολα θα καταφέρει στο μέλλον να τελειοποιήσει αυτό το νέο της εγχείρημα. Αυτό φαίνεται πεντακάθαρα μέσα από κομμάτια όπως τα πολύ δυνατά “Alone” και “Chernobyl Survivor” (με πανέξυπνη χρήση, όχι φλώρικων, καθαρών φωνητικών). Τα κομμάτια στα οποία η μπάντα παίζει τη μπαλίτσα που ήδη γνωρίζει σε Black/Death μονοπάτια είναι πολύ υψηλού επιπέδου με highlight το “Drastic Medicine”. Τελικώς μια καλή δουλειά που σίγουρα προτείνεται για τους λάτρεις του μελωδικού Death ήχου αλλά και για κάποιους που δε θα είχαν πρόβλημα με την ιδέα ενός πιο ρυθμικού Symphonic Black όμως κανείς μην περιμένει super καταιγιστικό δίσκο ειδικά σαν το ντεμπούτο τους.
7.5/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
