Τι έχουμε εδώ; Άλλο ένα super group; Πραγματικά έλεος όμως με αυτό το χαρακτηρισμό τον οποίο αρχίζουμε και υιοθετούμε και στην Ελλάδα για εγχώριες μπάντες και γενικά για μπάντες που κάποιοι γνωστοί μουσικοί εμπλέκονται για να κάνουν κάποιο project ή κάποια μπάντα. Ωραία γκρίνιαξα και πάλι, οπότε πάμε και στη μουσική που είναι πιο ενδιαφέρουσα από οποιοδήποτε marketing κόλπο. Το “Survival Of The Fittest” είναι η πρώτη δισκογραφική δουλειά των Blackwelder, ένα συγκρότημα το οποίο δημιουργήθηκε από τον βιρτουόζο κιθαρίστα Andrew Szucs των Seven Seraphim. Κατά τη διάρκεια της σύνθεσης των κομματιών για το δεύτερο δίσκο των Seven Seraphim, ο κιθαρίστας αποφάσισε ότι το αποτέλεσμα έπρεπε να αποδωθεί από μια άλλη μπάντα. Εκεί είναι που ήρθαν κάποια γνωστά ονόματα, όπως αυτά του Ralf Scheepers (Primal Fear, ex-Gamma Ray), του Aquiles Priester (Hanger, ex-Primal Fear, ex-Angra) και του Bjorn Englen (Yngwie Malmsteen, Quiet Riot). Όταν βλέπεις τον Ralf Scheepers μέσα σε ένα project, αρχίζεις και αναρωτιέσαι πόσο κοντά θα είναι αυτό το project στους Primal Fear, λόγω της χαρακτηριστικής φωνής του. Στους Blackwelder, ο Ralf Schepeers απλά και πάλι δίνει μαθήματα ερμηνείας, δικαιολογώντας ίσως τον χαρακτηρισμό του καλύτερου ίσως Ευρωπαίου power metal ερμηνευτή.
Ενώ οι Blackwelder αυτοχαρακτηρίζονται σαν power / prog metal, θα μπορούσα να πω ότι το “Survival Of The Fittest” δικαιολογεί μόνο το πρώτο συνθετικό του είδους. Ο δίσκος αποτελείται από 10 καθαρά power metal κομμάτια, τα οποία ως επί το πλείστον στηρίζονται σε μελωδικές γραμμές όπως τις έχουμε συνηθίσει από τους Helloween, τους Gamma Ray, τους Edguy και τους Primal Fear. Υπάρχουν σε αρκετές περιπτώσεις κάποια τεχνικά στοιχεία, όπως σπασίματα ρυθμών, γρήγορα περάσματα κιθάρας και breaks, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω ως progressive αλλά περισσότερο ως τεχνικά. Ο Andrew Szucs, πραγματικά ξέρει πολλά καντάρια κιθάρας και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία μέσα στο δίσκο και ειδικά στο νεοκλασικό instrumental “Adeturi”. Ο δίσκος ξεκινάει δυναμικά με ίσως το καλύτερο του κομμάτι, το “The Night Of New Moon” το οποίο έχει ένα απίθανο στακάτο ρυθμό και μια απίστευτα όμορφη μελωδία που χαρακτηρίζεται από τη φωνή του Scheepers. Ακολουθεί το όμορφο και Helloweenικό “Judgement Day” ενώ μετά σειρά έχει το “Spaceman”, το οποίο δίνει μια ελάχιστη prog χροιά στο σύνολό του. Από το “Adeturi”, στο οποίο προαναφερθήκαμε, και μετά, τα κομμάτια ακολουθούν την κλασσική Euro Power φόρμουλα με ωραίες μελωδίες και κλασσικά riff, με κορυφαίες στιγμές το μελωδικότατο “Inner Voice” και ίσως το πιο κοντινό σε Primal Fear αλλά και το πιο prog του δίσκου, “Remember The Time”, το οποίο με τα ακουστικά και τα πιανιστικά breaks, δίνει μια άλλη χροιά στο όλο σύνολο. Πολύ καλό επίσης το “Play Some More”, στο οποίο ο Scheepers δίνει μια διαφορετική, πιο άγρια χροιά στη φωνή του, κάνοντάς το το, πιο επιθετικό κομμάτι. Από τα αγαπημένα μου και το κλείσιμο του δίσκου, το “Oriental Spell”, το οποίο δικαιολογεί πλήρως το όνομά του, με μια αρρωστημένη ανατολίκη μελωδία στο κουπλέ αλλά και ένα επιθετικότατο και σκληρό ρεφρέν.
Πολύ ενδιαφέρον το ντεμπούτο των Blackwelder, το οποίο αν και δεν έχει τίποτε καινούργιο να αναδείξει μουσικά, έχει αρκετά τραγούδια που δεν υπάρχει περίπτωση να μην αρέσουν στον μέσο power-μεταλά. Μπορεί ο δίσκος να κάνει μια κοιλιά στη μέση του, παρόλα αυτά κρατάει το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι το τέλος. Αν θέλετε να ακούσετε πως θα έπαιζαν οι Primal Fear με κιθαρίστα τον Yngwie Malmsteen, ο οποίος θα είχε πάρει χάπια σύνθεσης μοντέρνου Euro power metal, τότε οι Blackwelder είναι αυτό που ζητάτε.
7,5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
