Μήνας χωρίς «πλαστική» κυκλοφορία από την Frontiers Music είναι πιτόγυρο χωρίς τζατζίκι. Έτσι λοιπόν και ο Οκτώβριος δεν με αφήνει απογοητευμένο σε αυτόν τον τομέα. Τι συμβαίνει όταν παίρνεις έναν πολύ καλό metal τραγουδιστή, μια καλή pop/rock τραγουδίστρια και τους βάζεις να τραγουδήσουν υλικό από συνθέτη που ξεπετάει τέσσερα – πέντε άλμπουμ τον μήνα; Μα φυσικά η απόλυτη μετριότητα.
Στα των συστάσεων. Ο Russell Allen είναι η φωνή των αγνοούμενων αν και αγαπητών Symphony X και Adrenaline Mob. Η Anette Olzon ήταν η τραγουδίστρια των Nightwish και έκτοτε ακολουθεί solo καριέρα. Τα πάντα όλα παίζει ο Magnus Karlsson που κάνει και παραγωγή ενώ τύμπανα παίζει ο Anders Kollerfos. Όλοι αυτοί μας έχουν επίσης προσφέρει το “Worlds Apart” το 2020.
Θα μπορούσα απλά να αντιγράψω την παρουσίαση του “Worlds Apart” και δεν θα άνοιγε ρουθούνι. Η μουσική του “Army Of Dreamers” είναι generic όσο δεν πάει. Φανταστείτε μουσική για ασανσέρ αλλά σε πιο σκληρές φόρμες. Τόσο χάλια. Θα μπορούσε να τραγουδήσει πραγματικά όποιος ήθελε τα κομμάτια αυτά και καμία διαφορά δεν θα έκανε. Όσο και να αγαπάω την Frontiers για το γεγονός ότι έχει δώσει βήμα σε πολλά rock σχήματα, άλλο τόσο δεν μπορώ να αποδεχθώ την φάμπρικα που έχεις στήσει και τις κόπιες που ξερνάει με τον κουβά.
Οι τραγουδιστές προφανώς και είναι καλοί σε αυτό που κάνουν. Όμως δεν φέρνουν δύο χελιδόνια την άνοιξη. Έτσι και εδώ, οι ερμηνείες τους χάνονται στο παντελώς αδιάφορο υλικό. Υπάρχουν άραγε καλές στιγμές στο άλμπουμ; Υπάρχουν. Συνθέσεις όπως τα “All Alone” και “Never Too Late” έχουν κάτι να πουν. Όχι όμως σε επίπεδο σύνθεσης, αλλά σε επίπεδο ερμηνείας, μιας και εκεί οι φωνές δίνουν το κάτι παραπάνω.
Πραγματικά θα ήθελα να γνωρίσω τον άνθρωπο που πάει και αγοράζει αυτές τις κυκλοφορίες. Θα ήθελα να τον δω στο σπίτι του να της ακούει και να λέει “πω… φοβερό, κάτσε να το ξαναβάλω”. Έχω όμως την αίσθηση ότι ο άνθρωπος αυτός δεν υπάρχει.
4/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
