Οι Necromantical Invocation κάνουν την πρώτη τους δισκογραφική εμφάνιση με το demo “Dogme El Rituel De La Haute Magie”, που συζητήθηκε έντονα στους (ημεδαπούς και αλλοδαπούς) κύκλους φίλων του ελληνικού black metal – και δικαίως, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Το σχήμα αποτελεί προσωπικό έργο του Εχετλαίου, γνωστού από τη συμμετοχή του στους κορυφαίους Kawir αλλά και σε άλλα δυνατά ονόματα της εγχώριας σκηνής, όπως τους Caedes Cruenta (οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, κυκλοφόρησαν ένα πολύ δυνατό album φέτος, το “Οf Ritual Necrophagia And Mysterious Ghoul Cults” – τσεκάρετε οπωσδήποτε αν δεν το έχετε κάνει ήδη) και τους Ithaqua.
Στο ντεμπούτο τους λοιπόν, οι Necromantical Invocation ακολουθούν μια κάπως διαφορετική προσέγγιση σε σύγκριση με όλους τους προαναφερθέντες: επί της ουσίας, όλο το demo είναι μια ambient/ατμοσφαιρική τελετουργία, με μόλις ένα black metal κομμάτι επί συνόλου τεσσάρων, που αντιστοιχεί σε περίπου έντεκα λεπτά από τα σχεδόν τριάντα τρία του δίσκου. Το demo ξεκινάει με το κομμάτι “Νυχτερινή Επίκληση”, που αμέσως σου τραβά την προσοχή και σε βάζει στο απόκοσμο κλίμα, ειδικά αν τυγχάνεις λάτρης των cult ιταλικών ταινιών giallo ή τρόμου. Κατά τη γνώμη μου, η φωνή που επελέγη για την απαγγελία θέλει ακόμα δουλειά, μιας και μοιάζει (στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον) υπερβολικά στομφώδης και βεβιασμένα «παθιασμένη» – αντιπαραβάλετε τις πολύ καλές απαγγελίες του “Αι Σκιαί του Άδου” που κλείνει το demo, για να καταλάβετε τι εννοώ. Αναφέρω αυτά τα δύο κομμάτια μαζί, μιας και είναι παρεμφερή: δύο 100% ατμοσφαιρικά τραγούδια με απαγγελίες, βασισμένα σε πλήκτρα και στον καθοδηγητικό ρόλο του μπάσου.
Το δεύτερο κομμάτι, ονόματι “Necromantical Ritual”, είναι αυτό που ξέρουμε και αγαπάμε όσον αφορά στο old-school Hellenic black metal: mid-tempo, πιασάρικες μελωδίες και υπόβαθρο από πλήκτρα – έντεκα κατάμαυρα λεπτά που δε θα αφήσουν κανέναν παραπονεμένο. Στη συνέχεια, έχουμε το εξαιρετικό “Dogme Et Rituel De La Haute Magie”, για μένα το καλύτερο κομμάτι του demo. Ένα ακουστικό τραγούδι με βαριά, επιβλητική ατμόσφαιρα, με στίχους για το υπερφυσικό, ψαλμωδίες που ανατριχιάζουν, ένα πολύ καλό solo του μπάσου, βιολί και σαξόφωνο! Το συγκεκριμένο τραγούδι άνετα θα μπορούσε να είναι υπόβαθρο σε ταινιάρες όπως το “Suspiria” (όχι το καταγέλαστο αίσχος του 2018, προφανώς) ή το “La Chiesa”. Μια πολύ δυνατή αρχή για τους Necromantical Invocation λοιπόν, που αναμφίβολα θα κερδίσουν οπαδούς με τις διαφαινόμενες άψογες μουσικές τους δυνατότητες. Προσωπικά, ακόμα κι αν το demo αποτελείτο μόνο από το ομότιτλο και το “Αι Σκιαί του Άδου”, και πάλι θα παρέμενα σε απόλυτη επιφυλακή για τον πρώτο τους full-length δίσκο. Μπράβο!
8/10
Στέλιος Σπαντίδης
[email protected]
