Αυτή τη φορά θα επισκεφθούμε την γειτονική μας χώρα, Ιταλία. Μια χώρα που κρατά και αυτή την δική της φήμη. Την γενέτειρα πολλών μουσικών βιρτουόζων. Η μουσική σκηνή του heavy metal, δεν θα μπορούσε να ξεφεύγει από το γεγονός. Πάμε να δούμε μια άγνωστη μπάντα λοιπόν από εκεί.
Βιρτουόζικη μπορεί να μην είναι αλλά σε κάποια σημεία, φαίνεται η ιταλική επιρροή. Στην τελική, εδώ μιλάμε για ένα συγκρότημα που παίζει heavy metal κατ’ επιλογή. Ο λόγος εδώ, γίνεται για τους Anthenora. Για όσους αποζητούν και λίγη γνώση, αυτή είναι η ονομασία ενός από τους κύκλους της κολάσεως του Δάντη. Ένα μυθικό μέρος μεν, με μεγάλη αναφορά όμως από τον χώρο του metal. Λογικό άλλωστε, καθώς η μουσική αυτή, ανέκαθεν, ήταν συνώνυμο της εξωτερίκευσης συναισθημάτων, σε «νευρικούς» ρυθμούς.
Η μπάντα αυτή σχηματίστηκε το 1989, από τρεις φίλους. Τρεις ανθρώπους, λάτρεις του heavy metal των 80s. Συγκροτήματα όπως οι Iron Μaiden, Saxon, Helloween, είναι μερικά από αυτά. Βασικός κορμός των Anthenora, ο τραγουδιστής Luigi “Gigi” Bonansea, o drummer Fabio “Smaro” Smareglia και ο κιθαρίστας Stefano “Pooma” Pomero. Στην δεύτερη κιθάρα έχουμε τον Gabriele “Gabri” Bruni. Ο Gabriele συμμετείχε στο πρώτο EP της μπάντας “The General’s Awakening” (2002) καθώς και στο ντεμπούτο τους LP το 2004, με τίτλο “The Last Command”. Ο μπασίστας της μπάντας πλέον είναι ο Samuele “Peyo” Peirano. Το νέο LP είναι η πρώτη του επίσημη συμμετοχή σε κυκλοφορία μπάντας.
Στους Anthenora δεν υπάρχουν synthesizers. Σε καμία από τις κυκλοφορίες της μπάντας. Στην Ιταλία, είναι η πιο γνωστή tribute μπάντα, των Iron Maiden. Στο “Mirrors And Screens”, έχουμε να κάνουμε με την καλύτερη παραγωγή τους. Ο ήχος της ρυθμικής κιθάρας έχει όγκο, και θα σας θυμίσει Saxon και Accept. Τα φωνητικά δεν κυμαίνονται σε υψηλές συχνότητες. Peavy (Rage), και ολίγον τραχύτητα Chris Boltendahl (Grave Digger) μπορούν να ανιχνευτούν αρκετά.
Παρότι καθαρό heavy metal, ο lead κιθαρίστας δεν κρύβει τις ικανότητές του. Ο drummer «ζωγραφίζει» όμορφα τα τραγούδια, χωρίς να κουράζει. Μπορώ να πώ ότι δεν έμεινα έκπληκτός από το “Mirror And Screens”. Είναι όμως καθαρό metal, που αξίζει να έχει μια θέση στη δισκοθήκη ενός «αδερφού» του χώρου. Πολύ καλές στιγμές του δίσκου, τα τραγούδια “Funny Freaky Killer”, “Peter Pan” και “Low Hero”.
7/10
Σπύρος Γρηγορίου
[email protected]
