Πάλι η κακία κατεβαίνει από τον Βορρά και συγκεκριμένα απ’ την Σουηδία. Η επανάληψη των απόψεών μου για δίσκους σαν αυτόν έχει και τα όρια της αλλά ΔΕΝ μπορώ να αντισταθώ! Οι Thornium λοιπόν τρομάζουν τα παιδάκια στα δάση από το 1993 μέχρι που μπαγλάρωσαν τον τραγουδιστή και μπασίστα για αδιευκρίνιστους λόγους μέχρι πέρσι αλλά δεν τους ξεφορτώνεσαι έτσι εύκολα κάτι τέτοιους. Η μπάντα ξαναφτιάχθηκε λοιπόν για να συνεχίσει το ανίερο έργο της, μόνο που το κλασικό κάλεσμα για εμπρησμούς εκκλησιών και άλλες τέτοιες υποκριτικές αηδίες είναι επιεικώς μπανάλ. Επί της ουσίας είναι άλλος ένας συνδυασμός μπαντών που τουλάχιστον έχουν επιδείξει κάτι αξιόλογο όπως Marduk και Dark Funeral χωρίς όμως να έχουν επίγνωση των συνεπειών. Το μόνο κομμάτι του δίσκου που ίσως σου μείνει στο μυαλό σαν κεντρική ιδέα είναι το ‘Black Goddess’ αλλά από ‘κει και πέρα επαναλαμβάνονται χαρακτηριστικά και εκνευριστικά παίζοντας κάτι που πάμπολλοι το αποδίδουν καλύτερα. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο όμως έχουν ωραίο artwork. Όμως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ούτε το corpsepaint τον black-μεταλλά…
2/10
Αγγελική Καπιρη
