Πολύ καλός ο δεύτερος δίσκος των Artizan από τη Φλόριντα, οι οποίοι παίζουν ένα πολύ ωραία και μετρημένο κράμα μελωδικού NWOBHM και late 80s US Prog/Power. Πιο συγκεκριμένα σίγουρα φέρνουν πάρα πολλές επιρροές από Iron Maiden, Judas Priest, Fates Warning, Iced Earth και Queensryche. Επίσης οι μελωδικές γραμμές της φωνής φέρνουν αρκετά και σε Shadow Gallery. Σε σχέση με τον αντίστοιχα πάρα πολύ καλό προκάτοχο του έχουμε τις επιρροές από Iron Maiden, Iced Earth και Fates Warning να γίνονται λιγότερο εμφανείς και να εξαφανίζονται εντελώς μερικές αναφορές σε While Heaven Wept, Dream Theater και Symphony X . Επίσης σε σχέση με τον προκάτοχο του όλα έχουν πάρει μια πιο μελωδική φόρμα. Το συνολικό αποτέλεσμα αντίστοιχης υψηλής ποιότητας όμως εδώ πιστεύω ότι οι Artizan παίζουν κάτι που συνολικά στο αυτί, ηχεί πολύ πιο ιδιαίτερο σε σχέση με το σχετικά πιο παιγμένο άκουσμα του προηγούμενου. Εν ολίγοις οι Artizan σε αυτόν το δίσκο κάνουν ένα πολύ μεγάλο βήμα στο να βρουν τον ήχο τους με μόνο κόστος ίσως την αμεσότητα των συνθέσεων τους οι οποίες κακά τα ψέματα, χρειάζονται και τη δεύτερη ακρόαση τους. Ίσως τελικά το “Curse of the Artizan” να έχει καλύτερα κομμάτια, το “Ancestral Energy” όμως είναι πιο μοναδικός και συνειδητοποιημένος δίσκος. Πολλές κομματάρες εδώ μέσα και γενικά η μπάντα δε γράφει ποτέ μετριότητες, αντίθετα θέτει ψηλά τον πήχη. Αγαπημένο κομμάτι εδώ μέσα, και πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο, το τρομερό “The Guardian” το οποίο συνδυάζει απόλυτα τεχνική και προοδευτικότητα με μελωδία και ακολουθεί το ωραίο, ατμοσφαιρικό, “Deep Ocean Dreams” και τα πιο Heavy “The Raven Queen” και “I am the Storm”. Επίσης μοναδικό εδώ μέσα και με σφήνα εμφάνιση του Matt Barlow το δεκάλεπτο έπος που κλείνει το δίσκο, “Ancestral Energy”. Τελικώς πολύ καλός δίσκος ο οποίος σίγουρα αξίζει ιδιαίτερης προσοχής όμως θέλει τις ακροάσεις του. Ίσως κάποια πιο άμεσα και λιγότερο ανάλατα σε μερικές στιγμές κομμάτια να έδιναν στη μπάντα ώθηση για ακόμα υψηλότερα επίπεδα.
8/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
