Δεύτερο άλμπουμ για τους Ελβετούς οι οποίοι περιγράφουν την μουσική τους σαν post – hardcore όρος που δεν θα συμφωνούσα ιδιαίτερα! Παρ’ όλα αυτά όπως λέω άπειρες φορές πια, επειδή οι ταμπέλες δεν έχουν θέση στην μουσική αλλά μόνο στο marketing και τη διαφήμιση, θα προσπαθήσω να σας δώσω περί τίνος έχουμε εδώ να κάνουμε. Το “Aegean” είναι ένα concept album το οποίο είναι βασισμένο εξ’ ολοκλήρου στο διάσημο έργο της Elisabeth Kübler-Ross, μιας διάσημες ψυχιάτρου, στο οποίο περιγράφονται τα 5 στάδια του Πένθους: Άρνηση, οργή – θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και τέλος αποδοχή. Όλα αυτά στα 5 κύρια κομμάτια του δίσκου λοιπόν. Αν θα έπρεπε να περιγράψω την μουσική των WIF, θα έλεγα πως πρόκειται για ένα μείγμα Opeth meets Anathema meets Paradise Lost meets My Dying Bride και πολλά πολλά ακόμα. Πολύ ατμοσφαιρικές συνθέσεις, με αρκετά growls, και πολλές μελωδίες να ταράζουν τα ήρεμα κύματα των εγκεφαλικών σου κυττάρων που ενώ προσπαθεί να χαλαρώσει χάνεται στην οργή και την διαπραγμάτευση όλων των μελαγχολικών σου συναισθημάτων που μπορεί να σε κατακλύζουν από καιρό σε καιρό. Από την στιγμή λοιπόν που βάζεις το δίσκο στο στερεοφωνικό σου ή τον υπολογιστή σου (για τις πιο νέες γενεές), παραδίνεσαι σε ένα ορμητικό χείμαρρο μουσικής τόσο όμορφα δοσμένης ο οποίος σε ταξιδεύει σε άλλα επίπεδα. Ένας λοιπόν καθαρά «ψυχωτικός» – «ψυχιατρικός» δίσκος ο οποίος είναι must have σίγουρα για όσους λατρεύουν να ακούνε τέτοιου είδους μουσική. Σίγουρα στα καλύτερα του μήνα για εμένα. Οπαδοί των Opeth, Cult of Luna, Anathema, Paradise Lost, My Dying Bride τρέχτε!!! Επίσης όλοι όσοι θέλουν να ταξιδέψουν πέρα από το επίπεδο του λογικού σε πιο ψυχωτικές διαστάσεις!!! Ξεχωρίζουν τα “What We Know Thus Far”, “Acheron Eumenides” “Tears of Daedalus” και το επικό 11λεπτο “Hades”.
9/10
Γιώργος Ραχιώτης
