Αυτό το split αποτελεί πάντρεμα δύο ιδιαίτερων συγκροτημάτων. Αφενός έχουμε τους Botanist που παίζουν black metal και αφετέρου τους πειραματικούς Thief. Οι Thief δραστηριοποιούνται κυρίως στον industrial ήχο. Αν μουσικά σας φαίνεται κομματάκι αταίριαστος συνδυασμός, να σας προλάβω λέγοντας ότι η μουσική τους συνύπαρξη πιθανόν να οφείλεται στο γεγονός ότι τα σχήματα μοιράζονται δύο κοινά μέλη, ένα πρώην κι ένα νυν.
Επιπλέον, οι Botanist δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τυπικό black metal σχήμα σε κανέναν τομέα. Σκεφτείτε μόνο ότι παίζουν black metal με ακουστικά όργανα και η στιχουργική θεματολογία τους αφορά τα φυτά (;). Υποθέτω πως κάπως έτσι πήραν και το όνομά τους. Το καλύτερο δε, σας το έχω αφήσει για το τέλος: δύο από τα πρώην/νυν μέλη τους κατοικούν σε ένα βουδιστικό ναό.
Επειδή, αν μη τι άλλο, o όρος «ακουστικό black metal» είναι από μόνος του ικανός να κεντρίσει την περιέργεια, θα ξεκινήσουμε με το πρώτο μισό του split και τους Botanist. Μια black metal μπάντα με ονόματα κομματιών που αναμένει να βρει κανείς στη βιβλιοθήκη του γεωπονικού πανεπιστημίου και όχι σε αυτή του John Dee (“Styrax”, “Cicatrix”, “Juglans Nigra”), τραβάει αμέσως την προσοχή. Πόσο μάλλον όταν συνειδητοποιείς ότι το black metal αυτό παίζεται κατά κύριο λόγο με σαντούρι, αρμόνιο και synths. Τα μόνα παραδοσιακά όργανα που χρησιμοποιούνται είναι το μπάσο και τα τύμπανα. Το καλύτερο στοιχείο της μουσικής τους είναι τα φωνητικά – ή πιο σωστά οι ψίθυροι – του Otrebor.
Αν το δεις ως πείραμα και μόνο, διαθέτει αρκετό ενδιαφέρον. Όμως, δεν υπάρχει άλλος λόγος να το προτείνεις σε κάποιον ως άκουσμα, πέρα από τον προφανή: να ικανοποιήσει την περιέργειά του για το πως θα ακουγόταν ένα τέτοιο εγχείρημα. Το industrial αδελφάκι τους πάλι, οι Thief, είναι αρκετά πιο προσβάσιμο και ευκολοάκουστο σχήμα. Ίσως το γεγονός ότι είχαν περιορισμένη διάρκεια διότι μοιράζονταν το χρόνο και τον χώρο με άλλο σχήμα, τους έκανε να επιλέξουν μόνο τις πραγματικά αξιόλογες στιγμές από το υλικό που διαθέτουν.
Σε αντίθεση με την τρίτη ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία που παρουσιάζουμε επίσης στον ιστότοπό μας. Οι Thief του “Diamond Brush” ακούγονται πολύ πιο σίγουροι για αυτό που θέλουν να πουν από τους Thief του “The 16 Deaths Of My Master”. Απόδειξη ότι ένας καταξιωμένος παραγωγός, όπως εκείνος που συνεργάστηκαν σ’ αυτήν την κυκλοφορία, δεν είναι πάντοτε καλός σύμβουλος. Ειδικά εάν η επιτυχημένη θητεία του έχει να κάνει με άσχετα μουσικά είδη (Mary J. Blige, Katy Perry, Billie Eilish).
5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
